“แล้วส่วนนี้คุณภัทร ประธานบริษัทหวาไห่ เท็กไทล์” บอสของเธอยังทำหน้าที่เป็นอย่างดี แนะนำเขาให้เธอรู้จัก แต่พอบอกตำแหน่งของเขาเท่านั้นล่ะ มันทำให้เธอขายหน้ายิ่งกว่าเดิมเสียอีก ท่านประธาน เงินสองพันของเธอ ถ้าจะรวยขนาดนั้นก็เอาคืนมาเถอะ มันไม่ต่างจากเศษเงินเลยสักนิด และมันคงจะปิดปากเขาไม่ได้แล้วล่ะ ถ้าระดับเขาไม่รู้เลยว่าเงินเป็นล้านจะปิดปากเขาได้มั้ย เพราะเธอได้ยินมาว่าโรงงานทอผ้าของเขา คือโรงงานทอผ้าระดับต้นๆ ของประเทศเลยล่ะ อย่างนี้ก็ไม่ต้องพูดถึงความรวยเลย ระดับมหาเศรษฐีดีๆ นั่นเอง
“สวัสดีค่ะ” กว่าที่หญิงสาวจะหายตื่นตะลึงเธอก็ต้องใช้เวลาสักพัก แต่ก็ไม่ได้ทำให้บอสของเธอรับรู้ว่าลูกน้องของตนเองกำลังมีความผิดปกติแต่อย่างใด เพราะเขากำลังสนใจที่จะเอาใจลูกค้าอย่างภัทรอยู่ แต่คนที่จับสังเกตได้มันคือเขามากกว่า เพราะท่าทางของเธอนั้น เหมือนคนที่กำลังจะเป็นลมมาก เขาได้แต่ภาวนาอย่าให้เธอปล่อยไก่เป็นล
