“ไม่เป็นไรครับ ผมเชื่อใจคุณนะครับ หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันต่อยาวๆ” ภัทรเอยออกมาด้วยรอยยิ้ม ที่จริงตอนแรกเขาตั้งใจซื้อเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่พอมาเจอหน้านันทิชาเท่านั้นแหล่ะ เขาก็เลยสั่งล็อตใหญ่ และล็อตที่เขาสั่งน่าจะทอผ้าได้อีกหลายเดือนเลย
“ยินดีครับ ถ้ามีอะไรจะให้ทางเราปรับปรุง แจ้งมาได้เลยนะครับ” ศุภกรเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้แก้มแทบปริแล้วเถอะ ก็คนมันดีใจมากนี่นา ดีใจจนไม่ได้สนใจเลยว่าเลขาของตนเอง หน้าซีดเป็นไก่ต้ม แทบไม่มีสีเลือดแล้ว ส่วนคนที่แอบมองเธอบ่อยๆ ก็ยังไม่หยุดแอบมอง นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวอึดอัดมากกว่าเดิมเสียอีก เธอได้แต่ภาวนาให้เวลาผ่านไปเร็วๆ เธอจะได้ไปจากที่นี่โดยเร็ว
“แน่นอนครับ” ภัทรเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาและทีมงานจะขอตัวออกไปจากห้องอาหาร
“วันนี้เพื่อเป็นการตอบแทนทุกคน ที่ทำให้เราได้โปรเจคนี้ ผมอนุญาตให้ทุกคนไม่ต้องเข้าออฟฟิศ แล้วก็กลับบ้านได้เลย” ศุภกรเอ่ยอ
