เสียงไก่ขันตอนเช้าปลุกให้หญิงสาวตื่นขึ้นมาเหมือนกับทุกวันแต่ต่างออกไปตรงที่เช้านี้ข้างกายของเธอมีเขมณัฏฐ์นอนอยู่ข้างด้วย เมื่อคืนทั้งเขาและเธอมีคืนที่เร่าร้อนจนแทบหมดแรงด้วยกันทั้งคู่ เธอจำไม่ได้เลยว่าตนเองนั้นกรีดร้องเพราะความสุขสมไปกี่ครั้งรู้แค่ทุกครั้งมันเต็มไปด้วยความสุขจนล้น
“ตื่นแล้วเหรอเค้กนี่ยังเช้าอยู่เลย”
“เค้กว่าคุณกลับห้องก่อนดีไหมเดี๋ยวน้านอมกับหมูหวานจะมาเห็นนะคะ”
“ผลไม่มีแรงลุกเลยเมื่อคืนคุณดูดพลังงานของผมไปจนหมด”
“แต่นี่มันจะหกโมงแล้วนะคะ คุณไปนอนต่อที่ห้องก็ได้”
“ก็แค่หกโมงเช้าเอง กว่าน้านอมจะขึ้นมาทำความสะอาดห้องก็เกือบเก้าโมงถึงเวลากินข้าวแล้วผมจะตื่นเอง”
“แต่...”
“คุณเองก็เหมือนกันนอนก่อนได้ไหมไม่ต้องรีบตื่นนอนหรอก ยังไงเช้านี้ก็ไม่มีแรงไปออกกำลังกายหรอก”
“เค้กรู้แต่ก็กลัวน้านอมจะรู้เรื่องของเรา”
“รู้แล้วมันยังไงเราโตแล้วนะเค้ก นอนต่อนะครับ” เขากอดเธอแน่นขึ้นแ
