แม้จะได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงแต่เขมณัฏฐ์ก็ตื่นมาด้วยความสดชื่นเพราะเมื่อคืนเขาหลับอย่างมีความสุขกว่าคืนไหนเพราะมีกานต์ชิสานอนอยู่ด้วยตลอดทั้งคืน
“จะนอนต่อก็ได้นะเค้ก” เขาบอกคนที่นอนอยู่ในอ้อมกอดซึ่งขยับตัวเหมือนจะลุก
“ไม่เป็นไรค่ะ เค้กว่าเราออกตามเวลาเดิมก็ได้”
“ถ้างั้นผมไปอาบน้ำก่อน แล้วเค้กไปอาบไหวไหมให้ผมช่วยอาบได้นะ” เขามองด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“เค้กอาบคนเดียวน่าจะเสร็จเร็วกว่านะคะ”
หญิงสาวพูดแล้วก็เปิดประตูห้องของเขมณัฏฐ์มองซ้ายมองขวาก่อนจ้ะ ตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง
เธอใช้เวลาอาบน้ำไม่นานจากนั้นก็ถือกระเป๋าเป้และลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากห้อง
“ผมช่วยถือนะ” เขมณัฏฐ์ช่วยหญิงสาวถือกระเป๋าจากนั้นก็เอาไปใส่หลังรถ
“หิวไหมเค้ก”
“ไม่ค่ะตอนนี้มันยังเช้าอยู่เลย เราไปกินระหว่างทางก็ได้ค่ะ”
“ถ้าหิวตอนไหนก็บอกผมนะ”
เขมณัฏฐ์ขับรถช้ากว่าปกติเพราะอยากจะยืดเวลาอยู่กับกานต์ชิสาให้มากขึ้น ขณะที่หญิง
