จือลู่เมื่อรู้เรื่องจากเว่ยหยางก็ตกตะลึงจนอ้าปากค้าง นางไม่คิดว่าจะเร็วถึงเพียงนี้ นางเพิ่งอายุเพียงสิบหกหนาวเท่านั้นก็ต้องออกเรือนเสียแล้ว
"หรือเจ้าอยากเป็นพระชายาขององค์ชายรอง" เว่ยหยางเอ่ยอย่างน้อยใจ
"อืม หรือข้าจะแต่งให้องค์ชายรองดี" นางถามกลับ
"ลู่ลู่ เจ้ามิสงสารข้าหรือ" เว่ยหยางที่หน้านิ่งมาตลอด กลายร่างเป็นหมาน้อยทันที
"แต่ท่านต้องรับปากข้าว่าจะไม่รับอนุ หากวันใดที่ท่านหมดรักข้าคิดจะรับอนุ ท่านต้องหย่าขาดจากข้า" นางเชิดหน้าขึ้น
"ไม่มีวันนั้นแน่ ขอสาบานด้วยชีวิต หากข้า" จือลู่ปิดปากเขาไว้ก่อน
"ไม่ต้องสาบาน ข้าเชื่อท่าน" นางพูดด้วยเสียงเบาราวยุ่งบินผ่าน
เว่ยหยางรีบกลับจวนพร้อมนำข่าวไปแจ้งให้บิดามารดาส่งแม่สื่อไปที่ตำหนักอ๋อง
ข่าวเรื่องที่ตระกูลเว่ยส่งแม่สื่อล่วงรู้ไปถึงองค์ชายรอง ก่อนที่เขาจะออกจากวังไปจัดการกับเว่ยหยางก็โดนฮ่องเต้เรียกตัวเข้าพบ
"เจ้ารอง เจ้ามั่นใจมากเพียงใดท
