เวลาผ่านไปกว่าครึ่งวัน...ชายหนุ่มก็กลับมาจากดูงานในไร่ เขาขึ้นมาบนห้องและพบว่าสาวน้อยไม่ได้อยู่ในห้องนอน แต่ออกไปนั่งอยู่ที่นอกระเบียงห้อง
“ร้องพอแล้วเหรอ” ชายหนุ่มส่งเสียงถาม
“ถ้าเหมยเคยติดค้างอะไรคุณ เหมยชดใช้อย่างอื่นได้ไหมคะ” เหมยเอ่ยถามโดยไม่ได้ละสายตาจากทิวทัศน์เบื้องหน้า ทำให้นิลกาฬเดินมารั้งแขนเธอให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะพาเธอกลับเข้ามาในห้อง
ชายหนุ่มถอดเสื้อแขนยาวตัวนอกออก ก่อนถอดเสื้อยืดตัวในที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อโยนทิ้งไปที่พื้น ทำเอาสาวน้อยถอยหลังกรูด เพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรแปลก ๆ กับเธออีก ทว่านิลกาฬไม่ได้ตามเข้ามาระรานเธอ แต่เขากลับหมุนตัวหันหลังให้ เหมยมองแผ่นหลังกว้างที่มีรอยสักรูปอสรพิษแผ่แม่เบี้ยตัวใหญ่ท่าทางดุดันน่าเกรงขามของเขา นัยน์ตาดุร้ายของมันราวกับกำลังมองจ้องเธออยู่จริง ๆ นั่นทำสาวน้อยถึงกับลอบกลืนน้ำลายขึ้นมา
“ถ้าเธอมองดี ๆ เบื้องหลังรอยสักนั่น คือรอยแผลเป็นนับไม่ถ้ว
