หลายวันผ่านไป...ทั้งที่คิดว่าจะได้เจอนิลกาฬในเช้าวันถัดมา แต่เหมยกลับพบว่าอาการของพวกเขานั้นไม่สามารถดีขึ้นได้ในคืนเดียว นั่นทำให้เธอต้องรอฟังข่าวของเขาจากเพลิงนิลที่จะเข้าไปในถ้ำวันละครั้งเพื่อดูอาการของพี่ชาย
“คุณดีขึ้นจริง ๆ ไหมนะ” เหมยพึมพำกับตัวเอง รู้สึกเป็นห่วงเขาเหลือเกิน อยากเห็นหน้าเขาสักนิด อยากรู้ว่านิลกาฬดีขึ้นบ้างไหม
อีกด้านหนึ่ง...ณ ถ้ำท้ายไร่เพลิงพนา
เสียงร้องคำรามของอสรพิษดำมะเมื่อมที่เลื้อยพันและครูดเกล็ดไปกับแง่งแหลมคมของเสาหินราวมันกำลังไม่สบายตัว ทำให้ลุงสิงห์มองดูผู้เป็นนายเหนือด้วยหัวใจรวดร้าว แท้จริงแล้วเรื่องอาการบาดเจ็บนั้นเป็นเพียงข้ออ้างที่นิลกาฬจะไม่กลับไปที่บ้านเพื่อเจอสาวน้อย เนื่องจากตอนนี้เขาได้เข้าสู่ช่วงฤดูผสมพันธุ์แล้ว นิลกาฬจึงมีความต้องการทางเพศสูงกว่าปกติ
ลำตัวเขื่องของอสรพิษร้ายเลื้อยลงมานอนขดอยู่บนแท่นหินเย็น และค่อย ๆ แปรเปลี่ยนจากงูจงอางสีดำ
