สามเดือนต่อมา
@บริษัท พี.ดี.เอส. ฟูดส์ จำกัด (มหาชน) 17.50 น.
ครืด!! ครืด!! ครืด!!
เสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ตอนนี้ ทำให้ฉันจำต้องละสายตาจากเอกสารที่อยู่ในมือ แล้วหันไปมองอย่างเลี่ยงไม่ได้
สายเรียกเข้า พี่คามิน
พอฉันหยิบมันขึ้นมาดู ก็เห็นชื่อบุคคลที่โทรเข้ามาปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ ฉันจึงรีบกดรับก่อนจะกรอกเสียงลงไป
“ฮัลโหลค่ะ!”
(นับดาว อีกไม่เกินสิบนาทีพี่จะถึงแล้วนะครับ)
ฉันเหลือบไปมองนาฬิกาดิจิตอลที่ติดอยู่ตรงฝาผนังห้องทำงาน ก่อนจะพบว่าตอนนี้มันใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว ซึ่งเวลานี้เป็นเวลาที่พี่คามินจะมารับฉันที่หน้าบริษัททุกๆวัน
บางวันเขาก็จะมานั่งรอฉันประมาณสองถึงสามชั่วโมง นี่ก็ไม่รู้ว่าจะมาทำไม ว่างมากนักหรือไงก็ไม่รู้ แต่ก็ว่างแหละ เพราะนอกจากกิจการของเขาที่เป็นผับแล้ว ฉันก็ไม่เห็นเขาจะทำอะไรเลย นอกจากนอน ไม่ก็มานั่งเฝ้าฉันที่ทำงาน
“เดี๋ยวนับดาวลงไปค่ะ ไว้เจอกันนะคะ”
พูดจบฉันก็ก
