“คาร์เตอร์” พาฝันทำท่าจะลุกตามไปแต่ไทเลอร์ก็คว้าแขนเธอไว้
เขาส่ายหน้าให้พาฝัน ทำนองว่า ปล่อยมันไป
“หวงจนไม่รู้จะหวงยังไงแล้ว” มาร์ตินพูดขึ้น
“…” พาฝันไม่พูดอะไร เธอยังคงมองคาร์เตอร์ที่อยู่ไกลๆ
“มันอยากเป็นแฟนกับฝันจนใจแทบขาดแล้ว ฝันช่วยสงเคราะห์มันหน่อย” มาร์ตินพูดต่อ
“จะให้ฝันพูดยังไง ฝันไม่กล้าพูดหรอก”
“พูดเถอะ ถามมันว่าจะเป็นแฟนกันไหม ถือว่าเอาบุญนะ”
“แกก็พูดเกินไปมาร์ติน” ไทเลอร์ปราม “คาร์เตอร์มันจีบใครไม่เป็นหรอก มันก็แข็งๆ ทื่อๆ แบบนี้ แต่พี่พูดได้เลยว่าคาร์เตอร์มันไม่เคยเป็นแบบนี้ พวกพี่ดูแป๊บเดียวก็รู้ว่ามันชอบน้องฝันมาก”
“ใครบ้างจะดูไม่ออก โจ่งแจ้งซะขนาดนั้น แต่ก็ปากแข็งเหลือเกิน” มาร์ตินชอบใจใหญ่
“แล้วน้องฝันชอบคาร์เตอร์ไหม” ไทเลอร์ถาม
สองหนุ่มหันมามองหน้าเธอ
พาฝันยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม เด็กสาวเงียบไปสักพัก สองหนุ่มเองก็ตั้งหน้าตั้งตารอฟัง
“ถ้าฝันไม่ชอบ ฝันจะตามเขามาถึง
