“ทำไมกลับมาเร็วจังเลยคะคุณหนู” ป้าจิตรถามเจ้านายหนุ่มเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาในบ้าน
“งานไม่สนุกเหรอคะ”
“ครับ”
“จะทานอะไรไหมคะ เดี๋ยวป้าเตรียมให้”
คาร์เตอร์พยักหน้าตอบรับ
“งั้นคุณหนูไปนั่งรอที่โต๊ะเลยนะคะ เดี๋ยวป้าให้พรยกไปเสิร์ฟ”
“ครับ”
ว่าแล้วคาร์เตอร์ก็เดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร ขณะนั่งรออยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ชายหนุ่มชำเลืองมองหน้าจอก็เห็นว่าเป็นวิโอลิน เมื่อเห็นแบบนั้นเขาจึงกดตัดสายไป
“ข้าวต้มกุ้งร้อนๆ อร่อยๆ กับผลไม้แสนอร่อยมาแล้วค่ะคุณหนู” แม่บ้านพรยกชามข้าวต้มแสนอร่อยวางตรงหน้าเจ้านายหนุ่ม ต่อด้วยจานใส่ผลไม้นานาชนิดที่จัดเรียงอย่างสวยงาม
“ทานให้อร่อยนะคะ” แม่บ้านพรยิ้มให้
คาร์เตอร์พยักหน้ารับก่อนจะตักอาหารเข้าปาก
จู่ๆ เขาก็นึกอะไรออก
“ป้าจิตรครับ”
“คะ คุณหนู”
“วันนั้นที่ผมพาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้าน ป้าจิตรได้เล่าให้ใครฟังไหม”
“ไม่เลยค่ะ ป้าไม่ได้บอกใคร” ป้าจิตร
