“โอเค เข้าใจแล้ว รู้แล้ว” พาฝันพูดกับคนปลายสายก่อนจะวางสายไป
คุณชายคาร์เตอร์โทรมาสั่งเธอยิกๆ ว่าห้ามไปไหน เขาจะมารับ ห้ามกลับก่อน เลิกงานแล้วให้รอในร้านจนกว่าจะเห็นรถตู้ของเขา
“ดูแลดี อย่างกะไม่ใช่ลูกหนี้” พาฝันโพล่งออกมา
“หรือว่านายคาร์เตอร์จะตกหลุมรักเรา ฮ่าๆๆๆ"
"ฮ่าๆๆๆๆ ไม่หรอกมั้ง คงไม่มีใครชอบยัยเพิ้งอย่างเรา”
“ใครรักใครเหรอฝัน” เสียงพริมพาดังขึ้นมาจากด้านหลัง
“ไม่มีอะไรจ้ะ” พาฝันยิ้มให้
“หัวหน้าอยากคุยกับฝันน่ะ”
“คุยกับฝันเหรอ…” พาฝันตัวชาวาบ ผู้จัดการร้านขาโหด คงเรียกไปดุเรื่องที่เธอโดดงานแน่ๆ
“อารมณ์เขาเป็นไงบ้าง”
“พริมดูไม่ออกเลย”
พาฝันยิ้มแหยๆ เธอรู้ดีว่าเธอผิด หนีงานไปแบบนั้นผู้จัดการไม่โกรธก็บ้าแล้ว
พริมพาเดินนำพาฝันไป หญิงสาวพยายามทำใจดีสู้เสือเมื่อเห็นหน้าผู้จัดการ
“พี่บวบ เรียกพบฝันเหรอคะ” พาฝันถามเสียงอ่อน
“ใช่ครับพี่เรียกเอง น้องฝัน เรียนไปทำงานไปคงเหนื่อยแย่
