ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆเพื่อปรับสายตาการมองเห็น ฉันมองไปรอบๆห้องทีี่ไม่คุ้นเคยสักนิด ที่นี่ที่ไหน แต่ฉันได้ยินเสียงคลื่นทะเลนะ...
"อาย อายเป็นยังไงบ้าง หิน พี่ภพ มาร์ค อายฟื้นแล้ว"
เสียงพี่ก้านตองนี่นา ฉันยังไม่ตายใช่ไหม ฉันปรับสายตาอย่างช้าๆจนภาพมันชัดขึ้นทีละนิดทีละนิดฉันเห็นพี่ก้านตองที่ยืนอยู่ใกล้ๆจากนั้นก็มีใครอีกหลายๆคนมารุมอยู่รอบตัวของฉัน แต่คนที่ฉันเห็นชัดเจนที่สุดก็คือมาร์ค เขามองหน้าฉันทั้งน้ำตา เขาร้องไห้ทำไม
"มาร์ค" ฉันเรียกชื่อเขา เขารีบเข้ามาหาฉันใกล้ๆ
"รู้มั้ยว่าเธอเกือบตายแล้วยัยโง่!!!ถ้าลงไปช่วยไม่ทันจะทำไงวะทำอะไรทำไมไม่ระวังตัว แม่งเอ้ย"
เขาตะคอกใส่ฉันแรงมากจนฉันตกใจ
"ไอ้มาร์คใจเย็นๆ อายมันฟื้นแล้วมึงควรจะดีใจไม่ใช่มาต่อว่ามันแบบนี้ แล้วนี่มึงร้องไห้ทำซากไร อายมันยังไม่ตายนะเว้ย" หินพูดจบมาร์คก็เดินออกไปจากห้องจนทุกคนพากันงงว่าเขาเป็นอะไร
"น้องอายเป็นไงบ้างครับพ
