Chapter 17
“ลองเดินออกจากห้องแม้แต่ก้าวเดียวสิ ฉันจะยกเลิกการรักษาแม่ของเธอทันที...” พัตเตอร์พ่นควันสีเทาออกจากปาก จ้องมองหญิงสาวด้วยแววตาเรียบนิ่งสนิท นิ้วเรียวยาวสไลด์หน้าจอจะกดโทรออกเบอร์โรงพยาบาล หากนับดาวพยศกับเขามากๆ เขาจะได้สั่งสอนให้เธอหลาบจำว่าไม่ควรต่อกรกับคนอย่างเขา
“เดินมานี่...”
นับดาวเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง แหงนหน้ามองเพดานไม่ให้น้ำตารินไหลออกมา รู้สึกสมเพชเวทนาตัวเองเหลือเกินที่เดินออกจากจุดนี้ไม่ได้ นอกจากก้มหน้าทำตามคำสั่งของเขาโดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ฝีเท้าเล็กขยับก้าวเดินไปตรงหน้าเขา เอามือประสานกุมไว้ด้านหน้าบีบมือเข้าหาแน่น
“หึ...” เขาแสยะยิ้มร้ายกาจ วางมือถือและพอตลงบนที่นอน ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วดึงกระชากร่างบางไปห้องน้ำ
“โอ๊ยยยย!...ปล่อยหนู!” นับดาวขืนตัวเอาไว้สุดแรง แต่ก็ไม่สามารถต้านแรงยักษ์ของเขาได้ เพราะขนาดตัวต่างกันมาก ยิ่งโดนกระชากแทบจะปลิวตามแรงด
