Chapter 35
รุ่งเช้า
“ตื่นได้แล้วครับ...” ชายหนุ่มกระซิบปลุกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น กลายเป็นว่าเขารู้สึกชินกับการที่ปลุกหญิงสาวไปซะแล้ว ตอนนี้เหมือนเขาเป็นโรควิตกกังวล พอเห็นเธอนอนนิ่งๆ ใจของเขามันสั่นหวิวแปลกๆ
“อื้อ~” เสียงครางงัวเงียดังขึ้น ดวงตากลมโตลืมตาตื่น แล้วจ้องมองเขาตาแป๋ว ก่อนที่เธอจะระบายยิ้มแป้น
รอยยิ้มและแววตาที่เธอมองเขา มันทำให้เขารู้สึกอิ่มเอมใจ ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเวลาเขาปลุกเธอนั้น เขาต้องคอยลุ้นว่าเธอจะลืมตาตื่นตามเสียงเรียกของเขาหรือเปล่า
“พี่เตอร์ตื่นเช้าจังค่ะ...” หญิงสาวทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส
“สิบเอ็ดโมงแล้ว ไม่เช้าแล้วครับ ลุกขึ้นไปอาบน้ำ จะได้ไปกินข้าวกัน...” ชายหนุ่มยกมือลูบผมสลวยที่สยายเต็มหมอน แล้วก้มหน้าจุมพิตหน้าผากมน หยัดตัวลุกขึ้นจากเตียงด้วยสภาพเปลือยเปล่า ช้อนอุ้มร่างบางเข้าห้องน้ำ แล้วปล่อยให้หญิงสาวยืนที่พื้นกระเบื้อง ดันแผ่นหลังบางแนบผนังกำ
