Chapter 37
รุ่งเช้า
นับดาวลืมตาตื่นแล้วหันไปมองคนข้างกายด้วยแววตาเรียบนิ่ง เธอจับแขนแกร่งผละออกจากเอว ก่อนที่จะขยับตัวลงจากเตียง เดินไปที่สวนดอกไม้กลางบ้าน นั่งลงบนเก้าอี้ไม้สาน เอามือซ้ายลูบคลำแหวนที่นิ้วนางข้างขวา ยิ่งมองแหวนวงนี้ หัวใจเหมือนถูกบีบรัดจนรู้สึกเจ็บแปลบไปทั้งใจ จนต้องยกมือมากุมหน้าอกเอาไว้
“หนูเป็นอะไรครับ...” พัตเตอร์ที่พึ่งเดินเข้ามาเห็นนับดาวนั่งร้องไห้ รีบปรี่ตัวเข้ามาหาพร้อมทั้งอุ้มร่างบางมานั่งบนตัก
“...” นับดาวมองเขาด้วยแววตาสั่นเทิ้ม เม้มริมฝีปากแน่น ส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ทว่าน้ำตายังคงรินไหลอาบแก้ม
“หนูยังปวดหัวอยู่เหรอ?” พัตเตอร์ก้มหน้าถามคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงอบอุ่นพร้อมทั้งเช็ดคราบน้ำตาให้แฟนสาวไปด้วย
“ค่ะ...” หญิงสาวพยักหน้าตอบด้วยคำสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก
“นอนพักอีกสักหน่อยไหม เดี๋ยวพี่อุ้มเข้าไปนอนในห้องนะ...” เขาสอดมือเข้าใต้ขาเรียว แล้วอุ้มเธอเข้าไปใ
