Chapter 10
“มาค่ะ เดี๋ยวหนูช่วยถือสูทให้ดีกว่า...” พอผละตัวออกจากกัน นับดาวก็เปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้ตัวเองประหม่า
พัตเตอร์ส่งสูทให้นับดาวถือตามที่เธอต้องการ จากนั้นก็เดินออกจากห้องพร้อมกัน พอลงลิฟต์ถึงชั้นล่าง พัตเตอร์ส่งแบล็กการ์ดให้นับดาว
“อะ...เอาบัตรไว้ใช้”
“ไม่เอาค่ะ แค่ค่ารักษาแม่ หนูก็ใช้หนี้คุณไม่หมดแล้ว...”
“บัตรนี้ฉันให้เธอใช้แบบไม่เรียกเก็บเงินคืน...”
“งั้น...หนูเอาเก็บไว้ให้นะคะ...” พอเห็นแววตาจริงจังของเขา นับดาวไม่อยากขัดใจ จึงรับมาใส่กระเป๋าเก็บไว้ แต่เธอคงไม่ใช้หรอก แค่ค่ารักษาแม่ หนี้บุญคุณก็ท่วมหัวอยู่แล้ว ถึงจะเสียตัวแลกกับค่ารักษา แต่เธอคิดว่าค่ารักษาคุณแม่มันมากกว่าค่าตัวเธอซะอีก
“หนูกลับคอนโดก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ...” นับดาวยกมือไหว้พัตเตอร์ จากนั้นเธอก็เดินไปหน้าตึกเพื่อข้ามถนนไปอีกฝั่ง ซึ่งถ้าข้ามทางม้าลายก็ต้องเดินอีกร้อยเมตร แต่ทว่าเธอขี้เกียจเดินก็เลยคิดจะ
