“ตอนแรกคิดว่าจะในโบสถ์เสียอีก”
“แล้วแบบนี้คุณธมนไม่ชอบหรือครับ”
“ใครว่าละคะ ชอบมากกว่าที่คิดไว้ตอนแรก มนไม่รู้จะขอบคุณคุณวิกกี้ยังไงดี ทำให้มนไม่รู้ว่าพอถึงคราวของพวกคุณ มนจะทำประโยชน์อะไรให้ได้บ้าง”
“จริงเหรอครับ คุณธมนคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอครับ” เอกรินทร์หันมามองเจ้าสาวข้างกาย ที่ให้เกียรติเขาเป็นญาติคนสำคัญพาเธอสู่เข้าพิธีวิวาห์
“อื้ม...จริงค่ะ คุณเอกทำเหมือนหาทางออกให้กับมนได้แล้ว” เอกรินทร์ยิ้ม
“คุณธมนรู้มั้ยว่าวิลมันรวยมากแค่ไหน” ธมนส่ายหน้าไปมา “ถ้างั้นถ้าผมบอกว่าวิลสามารถให้เครื่องบินเจ็ทกับผมและวิกกี้เป็นของขวัญแต่งงานโดยที่ขนหน้าแข้งมันก็ไม่สั่นสะเทือนเลยละครับ” ธมนอ้าปากค้างมองคนข้างๆ
“รวยขนาดนั้น ทำไมไม่มีการ์ดคุ้มครองครั้งละสองโหลละคะ” เอกรินทร์ยิ้มขบขัน
“เชื่อไม่เชื่อคุณธมนก็ลองเสนอไอเดียร์นี้ดูสิครับ หรือไม่งั้นให้เจ้าวิลยกของมันให้ผมก็ได้”
“เขามีด้วยเหรอคะ!”
“ทั้
