ในวันรุ่งขึ้นธมนตื่นตั้งแต่ตีห้า เพราะเธอต้องเข้างานประจำหน้าที่หกโมงเช้า แปลกมากที่เมื่อคืนนี้เธอฝันถึงวิล นั่นก็คงเพราะเหตุตกทะเลของวัยรุ่นจีนทำให้เธอคิดเรื่องของเขาจนเก็บเอามาฝัน ในฝันของเธอเขาก็ยังคงน่ากลัวอยู่ดี วางอำนาจและเอาแต่ใจเป็นที่สุด
ธมนพยายามลืมเรื่องความฝันและตั้งใจทำงาน “Good afternoon...” คำทักทายยามบ่ายเมื่อลูกค้าชาวต่างชาติมายืนหน้าเค้าเตอร์ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เพราะชาวต่างชาติคนนี้หน้าตาคุ้นมากแต่ทำไมเธอถึงนึกไม่ออกแต่เธอก็ยังคงรักษาหน้าที่ของตน
“สวัสดีครับ ผมต้องการโฮมสเตย์สองหลังไม่ได้จองล่วงหน้าครับ” ธมนบอกให้เขารอสักครู่ แม้ตอนนี้จะไม่ใช่ช่วงฤดูการท่องเที่ยวแต่ที่นี่ก็มีแขกมาพักต่อเนื่องตลอดทั้งปี
“ต้องการพักกี่คืนคะ?”
“ยังไม่มีกำหนดครับ”
“ถ้างั้นสามารถรับบ้านแบบไม่อยู่ติดกันได้มั้ยคะ” สกายพยักหน้า ธมนจึงยื่นเอกสารให้เขากรอกและเธอก็ขอพาสปอร์ตของเขา
