“พี่แก้ว พี่แก้ว” ธมนต้องเรียกคนนั่งข้างๆ อยู่หลายครั้งกว่าจะรู้ตัว
“เฮ้ยยยย! ขัดใจจริง พี่กำลังฝันหวานถึงผู้ชายคนนั้น นี่ถ้าไม่ติดลูกทัวร์ แม่จะวิ่งไปคุกเข่าขอเบอร์เลยทีเดียว...เอาละ! สรุปทริปนี้หนูมนก็มาช่วยพี่ไม่ได้สิจ๊ะ” ธมนพยักหน้าเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด เธอสัญญากับรัฐแล้วว่าจะพาพ่อกับแม่เขาไปเที่ยวเกาะไข่
“ตายละเกือบลืม” แก้วกานดาล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบกล่องขนาดพอเหมาะออกมาและยื่นส่งให้ธมน
“อะไรคะ”
“ของฝาก จำลูกทัวร์ที่ตกทะเลครั้งก่อนได้มั้ย” ธมนพยักหน้าใครจะลืมได้ “นั่นแหละเขาฝากมาให้ และบอกว่าเขาจะกลับมาเมืองไทยอีก ถ้าถึงตอนนั้นเขาว่านะ ถ้าหนูมนยังไม่มีใครพี่แกบอกว่าจะขอหนูมนเป็นแฟน เห็นว่ากลับไปคราวนี้จะไปเรียนภาษาไทยเลยล่ะ” ธมนอ้าปากค้าง “เสน่ห์ร้ายแรงมากเลยนะเรานะ” ในตอนแรกธมนไม่ยอมรับของไว้ แต่แก้วกานดาบอกว่ารับเถอะถือว่าจากเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง เพราะจะว่าไปแล้วเขาคนนั้นก็
