แป้งมองหน้าวัฒน์แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอหันไปบอกเนยเพียงว่า
“เนยแกไปก่อน ขอเวลาสักสิบนาที บอกบอสทีว่าฉันติดคุยงานอยู่”
“เอ่อ ได้ๆ อย่าช้านะ แกก็รู้ว่าบอสรักษาเวลา”
“อืม รู้แล้ว”
เนยมองหน้าทั้งคู่อย่ากระอักกระอ่วนแต่เมื่อแป้งยืนกรานว่าให้เธอออกมา นั่นแสดงว่าแป้งก็คงรู้ดีว่าจะรับมืออย่างไร เพราะพวกเขายังต้องเจอกันอีกกับโปรเจคเลควัลเลย์
“เชิญทางนี้ดีกว่าค่ะ”
แป้งหันเดินนำเขาไปที่ห้องประชุมเล็กที่เป็นระจกใสรอบด้าน เธอเดินนำเขาเข้าไปนั่ง และหันมามาเผชิญหน้าเขาครั้งแรก
“แป้งดูสบายดีนะ เป็นยังไงบ้างช่วงสองสามปีนี้”
“แป้งสบายดีมากค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วง”
“เอ่อ คือว่าเรื่องครั้งก่อน ที่จริงพี่อยากจะขอโทษแป้งมาโดยตลอด”
“ไม่จำเป็นแล้วล่ะค่ะ มันผ่านมานานแล้ว และแป้งก็ลืมมันไปหมดแล้วด้วยค่ะ คุณธนวัฒน์ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรกับแป้งหรอกนะคะ”
“แป้ง กับคุณเตชินท์ เจ้านายของแป้งเป็นอะไรกัน”
แป้งนั
