มือหนาของเตชินท์จับที่ใบหูของแป้งไว้ทำเอาคนที่ถูกสัมผัสนั้นทนแทบไม่ไหว
“อื้ออ บอสคะ ทำแบบนี้ทำไมคะ”
“ค่าโดยสาร”
“แป้งไม่ได้บอกว่าให้มาส่งก็บอกแล้วว่าเรียกรถไว้แล้ว…อื้ออ…”
เมื่ออ้าปากจะเถียงเขาเลยบดขยี้เธออย่าแรงอีกครั้ง แรงดูดนั้นมากกว่าเดิมลิ้นเริ่มรุกรุนแรงทำให้เธอหมดแรงอยู่ภายใต้อ้อมกอดเขา
“ห้องคุณอยู่ไหนล่ะผมจะไปส่ง”
“คือว่า ไม่ต้องก็ได้ค่ะแป้งขึ้นไปเองได้”
“กระเป๋าอยู่หลังรถผม ถ้าไม่ให้ผมขึ้นไปก็ไม่ต้องเอากระเป๋า”
“คุณมันจิ้งจอกเจ้าเล่ห์”
“คุณพูดผิดแล้วผมเป็นเสือต่างหาก”
แป้งต้องยอมทำตามที่เขาสั่ง เพราะหากไม่ทำตามนั้นเธอก็ไม่ได้กระเป๋าคืน เมื่อลิฟต์ขึ้นไปถึงชั้นแปดเธอจึงพาเขาเดินไปที่ห้องพร้อมกดรหัสประตูเข้าไป เธอปิดป้องตอนกดรหัสทำให้เขามองไม่เห็นก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องไป
“ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์มาส่ง”
“ไม่เป็นไร แต่คุณจะไม่รินน้ำให้ผมกินสักแก้วเลยเหรอผมขับรถมาเหนื่อยขนา
