วิวเหงื่อแตกพลั่กเมื่อพบว่าผู้พูดเป็นใคร และมาที่นี่เพื่อพบใคร ตอนนี้บอสก็ไม่อยู่ที่ออฟฟิศเสียด้วย อะไรจะประจวบเหมาะปานนั้น
“ไม่ได้ยินเหรอ หรือว่าไม่อยู่”
“อยู่ครับ รอสักครู่นะครับเชิญนั่งรอก่อนนะครับ”
วิวรีบวิ่งไปที่ห้องของแป้งอย่างรวดเร็วเพื่อแจ้งข่าวว่ามีคนมาหา แต่ไม่ทันที่จะเข้ามาแจ้งทั้งเพลินพิศและอีกคนซึ่งก็คือกัลยา แม่ของแพรวก็เดินตามวิวมาติดๆ
“พี่แป้งครับ คือว่า…”
แป้งที่กำลังคุยแบบที่เหลือกับเนยอยู่เงยหน้าขึ้นมามองและเห็นว่าคุณหญิงเพลินพิศเดินมาด้านหลัง เธอจึงรีบเดินออกมาจากโต๊ะและเดินเข้ามาไหว้ทั้งคู่
“สวัสดีค่ะคุณหญิง มีธุระกับแป้งเหรอคะ”
“คนนี้เองเหรอคะ นิรชาน่ะ”
แป้งมองไปยังผู้ที่ถามเธอ ซึ่งเธอไม่รู้จักและไม่คุ้นหน้าตาเธอ แต่เธอก้าวเดินออกมาด้านหน้าและมองแป้งอย่างท้าทาย แป้งได้แต่แปลกใจแต่ก็สวัสดีไปตามมารยาท
“สวัสดีค่ะ แป้งเองค่ะ นิ…”
“เพี๊ยะ..”
“อุ๊แม่ ว๊ายย …”
วิ
