“ผมจะมาถามเรื่องแบบที่ส่งให้ลูกค้า ทำไมเราส่งแบบผิดไปให้เขาล่ะ”
“แบบผิดงั้นเหรอคะ เมลไหนคะ วันนี้ยังไม่ได้ส่งให้ใครเลย”
“แล้วใครเป็นคนส่ง”
"เนยให้…น้องแพรวเป็นคนส่ง"
“ว่าแล้วเชียว คุณส่งแบบที่ถูกมาให้ผมที เดี๋ยวผมจะโทรคุยกับลูกค้าเอง”
“ค่ะ”
“อ้อ แล้วก็เย็นนี้ออกไปกับผมด้วย”
“ไปไหนคะ”
“ไปพบลูกค้ากับผม ต้องไปอธิบายแบบที่ส่งผิดพลาดให้ลูกค้าแล้วขอโทษเขาด้วย”
“ใครทำผิดบอสก็ให้คนนั้นไปสิคะทำไมต้องเป็นแป้งด้วย”
“คุณเป็นหัวหน้าเขา ลูกน้องทำผิด คุณควรจะรับผิดชอบสิ เอาแพรวไปไม่มีประโยชน์หรอก แก้ไขอะไรก็ไม่ได้”
“ค่ะ”
"แป้ง คือว่า.."
“คุณอยู่นี่เอง มาทางนี้หน่อยค่ะชิน”
“เจน เอ่อ ได้ครับ”
แป้งทำเป็นนั่งทำงานต่อไปโดยไม่สนใจเขาจนบอสเดินตามคนที่มาเรียกออกไป เธอจึงเงยหน้าขึ้นมามองเขา
“ตกลงไปได้ก็ปีนขึ้นมาได้เหมือนกัน ให้มันรู้ไปสิ”
เย็นวันนั้น
แป้งกำลังส่งเมลฉบับสุดท้ายเพื่อส่งให้ลูกค้าอี
