“ทำไมพูดอะไรแล้วมันดูเข้าทางคุณหมดเลย ไม่เอาค่ะ แป้งไม่สะดวก”
“ไม่สะดวกก็เอาไว้วันหลังก็ได้ ไปกันเถอะ ผมหิวข้าวแล้ว”
“หิวข้าว แต่ว่าแป้งไม่มีแรงทำอาหารแล้วสั่งมากินได้มั้ยคะ”
“ผมสั่งมาแล้ว รีบไปเถอะเดี๋ยวคงมาถึง คุณเดินไหวมั้ย”
“ไหวค่ะ ไม่เป็นอะไรแล้วแต่ว่าคืนนี้….”
“เดี๋ยวกินข้าวก็ดีขึ้นไปกันเถอะ”
“บอส!!”
แป้งมองค้อนเขาตลอดทางที่ขึ้นมาที่ห้อง เมื่อถึงห้องก็ต้องตกใจเมื่อเห็นพนักงานส่งของที่ยืนรออยู่สามคนรวมทั้งคนส่งอาหารด้วย
เตชินท์ให้เธอเข้าไปในห้องก่อนและตามเข้ามาเขาสั่งให้เอาของวางเอาไว้และจ่ายทิปงามๆ ให้กับคนเหล่านั้น
“นี่คุณขนซื้ออะไรมามากมายขนาดนี้คะ แป้งจำได้ว่าเราไม่ได้ซื้อเยอะขนาดนี้นี่คะ”
“แป้ง คุณเองก็เป็นอินทีเรียร์ แต่ทำไมไม่เห็นคุณแต่งหรือออกแบบห้องให้เหมือนที่พวกอินทีเรียร์ชอบทำกันล่ะ”
“ก็ตอนนั้นแค่ซื้อห้องนี้ เงินเก็บก็หมดเกลี้ยงแล้วน่ะสิคะ ไหนจะซื้อของใช้อุปกรณ์
