หมอวิศรุตหันมามองหน้าแป้งแล้วตอบด้วยอารมณ์ดี
“อ๋อ พอดีหมอนึกถึงตอนที่คุณบอกว่าขอซุปเห็ดน่ะครับ ภรรยาผมก็ชอบกินซุปเหมือนกัน และเธอก็ชอบกินน้ำส้มสด ผมเลยถามคุณว่ารับด้วยมั้ย แต่คุณบอกว่าขอน้ำมะตูมเพราะไม่ชอบทานเปรี้ยว เลยคิดว่าไม่เหมือนภรรยาผมก็เท่านั้นเองครับ”
“อ้อ น่าอิจฉาภรรยาคุณหมอนะคะ ดูคุณหมอใส่ใจเธอดีจังเลย”
“คุณก็น่าอิจฉาไม่น้อยกว่าเธอหรอกครับ เอาล่ะ เจอกันอีกทีตอนเที่ยงนะครับเดี๋ยวหมอขอไปเช็คคิวก่อนแล้วจะรีบมาแจ้งนะครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”
หมอวิศรุตเดินออกจากห้องไปแล้วแป้งจึงหันมามองเนย ดูเหมือนว่าเนยเองก็จะดูแปลกใจกับคำพูดของหมออยู่ไม่น้อยเลยเหมือนกัน
“เนย แกว่าหมอเค้าพูดอะไรแปลกๆมั้ย”
“ที่ถามแกเรื่องน้ำส้มอ่ะเหรอ”
“ไม่ใช่ ที่บอกว่า ฉันน่าอิจฉาไม่น้อยกว่าภรรยาเขาน่ะ”
“อ๋อ หมอเค้าคงหมายถึงนั่นน่ะ”
“อะไรเหรอ”
เนยชี้ให้แป้งดูรอยเลือดบนกำแพง เมื่อเธอลุกขึ้นมา แป้งอ้าปากตกใจแล
