เมื่อมาถึงโรงพยาบาลอชิระก็ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน ขนมหวานนั่งไม่ติดอยู่ไม่นิ่งผุดลุกผุดนั่ง เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน น้ำตายังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ทั้งที่พยายามเข้มแข็งแต่ในใจกลับไม่เข้มแข็งเอาเสียเลย คิดไปต่างๆ นานา ภาวนาขอให้อชิระปลอดภัย วางมือบนหน้าท้องของตัวเองและเอ่ยกับลูกน้อยใจ
ช่วยพ่อด้วยนะลูก อย่าให้พ่อจากเราไปไหนนะ
“ขนม ขนมเป็นยังไงบ้าง แกเป็นอะไรไหม” ใบบัวรีบปรี่เข้ามาหาเพื่อนรัก จับขนมหวานหมุนไปหมุนมาเพื่อดูว่าเพื่อนของเธอนั้นเป็นอะไรหรือเปล่า นอกจากเลือดที่ติดอยู่ตามเสื้อผ้า
“ไม่ ฉันไม่เป็นอะไร แต่พี่อชิ พี่อชิถูกแทงสลบไป เข้าไปในห้องนั้นนานแล้วยังไม่ออกมาเลย บัวฉันกลัว ฉันเป็นห่วงเขา เขาจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม เขาจะไม่ทิ้งฉันกับลูกไปใช่ไหม” ใบบัวรับจับมือขนมหวานมากุมไว้และบีบเบาๆ เมื่อเห็นขนมหวานร้อนรนดั่งคนประคองสติไม่อยู่
“ใจเย็นๆ ก่อนขนม แกตั้งสติดีๆ นะ ตอนนี้คุณอช
