“กิจการขนมเป็นยังไงบ้าง เริ่มทำหรือยัง ไม่เห็นเอามาให้เพื่อนชิมบ้างเลย” ใบบัวเอ่ยถามในขณะที่รออาจารย์เข้ามาสอนในวิชาแรกของเช้าวันนี้
“ยังไม่ได้เริ่มเลยอะ เย็นนี้ว่าจะไปซื้อวัตถุดิบแล้วก็เตา แกไปไหนไหม ไปช่วยฉันเลือกหน่อย ขากลับจะไอ้อาศัยรถแกขนของไปส่งที่บ้านด้วย”
“แล้วทำไมไม่บอกท่านอธิการไปเป็นเพื่อนยะ อยู่บ้านเดียวกัน”
“เขาคงไปด้วยหรอก แค่นั่งรถมาด้วยเขายังไม่ให้มาเลย กลัวรถเขาจะเป็นเสนียดมั้ง”
“คิดมากไปได้ เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนเอง แล้วจะทำขนมขายเนี่ย ท่านอธิการเขารู้หรือยัง ได้บอกเขาไหม เดี๋ยวเขามารู้ทีหลังก็อาละวาดใส่แก เหมือนมารู้ว่าแกไปทำงานเป็นพริตตี้อีก” ใบบัวยอมรับว่าเธอโมโหมาก หลังจากที่ขนมหวานมาเล่าให้ฟัง ว่าอชิระฉีกหนังสือทำขนมทิ้งอย่างไม่มีชิ้นดี เพราะโมโหที่รู้ว่าเพื่อนเธอไปทำงานเป็นพริตตี้ คนอะไรใจร้ายชะมัดและยังไร้เหตุผลอีก
“ยังไม่ได้บอก ฉันไม่รู้ว่าเขาอยากฟังหรือเปล่า
