ปานมาศค่อนข้างถูกใจสถานบำบัดการติดเหล้าแห่งใหม่ของบิดา แม้อาจจะต้องเสียเงินก้อนโตอีกครั้ง แต่เธอก็ยอมทุ่มอีกเพื่อรักษาทั้งร่างกายและจิตใจของท่านเพื่อให้ใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขทั้งคนไข้และคนรอบข้าง
ในระหว่างที่ขับรถกลับ หญิงสาวพูดคุยกับพ่อแม่มาตลอดทาง โดยไม่ลืมที่จะบอกว่าเธอเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่ อยากให้พ่อสงสารและช่วยเธอ ก่อนที่เธอจะไม่ไหว
“พ่อเลิกได้หลายรอบ พ่อก็ต้องทำได้อีก ตอนนี้พ่อเป็นโรคเกาต์แล้วนะคะ ถ้าดื่มอีก เดี๋ยวก็ปวดขาจนเดินไม่ไหวหรอก”
ช่วงนี้ปราโมทย์เจ็บออดๆ แอดๆ เพราะเลิกเหล้าได้แต่กลับมาดื่มอีก โรคเกาต์ก็กำเริบเพราะแอลกอฮอล์ มันทำให้ท่านไม่มีโอกาสปฏิเสธเมื่อปานมาศหาทางพาไปบำบัด
ปราโมทย์ถอนหายใจ แต่ในรถโฟล์กที่เขาขับไปทำงานสมัยหนุ่มๆ แล้วยกให้ยัยปานมันเสียงก้องดีเหลือเกิน พอถูกบ่นแล้วเหมือนมีสิบปานมาศมาบ่นให้ได้ยินจนอยากเอามืออุดหู แต่ก็กลัวมันโกรธกว่าเดิม จากที่เปรี
