เวลาต่อมา_
ร่างอรชรนั่งหน้าเศร้าได้แต่มองผ่านกระจกใสในห้องนอน บรรยากาศฝนตกอย่างหนัก มันเศร้าไม่ต่างจากคนนั่งตรงนี้
เพราะเมื่อเย็นสิงห์เป็นคนเดินหนีจากเธอไป ปล่อยให้เธอต้องนั่งจมน้ำตาอยู่หน้าบ้าน
"ทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้นะ.." บัวชมพูก้มหน้าลงปล่อยเสียงร้องไห้หนัก ไม่ว่าเธอจะโทรตามสิงห์อย่างไรเขาก็ไม่รับ มันยิ่งสะท้อนถึงเรื่องราวว่าเธอเคยทำกับเขาไว้เช่นนี้ คงจะทรมานใจอย่างหนักไม่ได้ต่างกันเลย
ก็อก~ ก็อก~
"คุณหนูคะป้าเอานมอุ่นๆ มาให้ค่ะ" ป้าวันเพ็ญถือถาดแก้วนมมาหนึ่งแก้ว รีบตรงมายังที่นั่งข้างริมหน้าต่างบานใหญ่
"บัวผิดกับพี่สิงห์มากจริงๆ ใช่ไหม เขาถึงได้ไปไม่ยอมมาอยู่กับบัวแบบนี้"
"ใจเย็นๆ นะคะคุณหนู ป้ามองออกนะคะว่าคุณสิงห์รักคุณหนูมากจริงๆ แต่เรื่องของคนสองคนไม่ควรจะมีคนที่สามเข้ามาแทรกหรอกนะคะ" ฝ่ายคนบอกรีบย่อตัวลงมากุมมือบางสองข้างอย่างสงสารเธอจับใจ
"บัวผิดเองที่ไปขอให้พี่ศัก
