ไร่คุณสิงห์_
ร่างสูงตัวเปลือยเปล่านุ่งเพียงผ้าขนหนูพันอยู่รอบเอวสอบ หลังจากจบสวาทกับคนเมามายหนักไปหลายแล้ว
เขามานั่งอยู่ตรงท้ายเตียงนอนภายในห้องของเธอ ครุ่นคิดกับคำพูดที่บัวชมพูลั่นวาจาไว้
~ไม่ได้คบกันนานสักหน่อย..แต่บัวรักเขามานานแล้ว~
สองมือหนายกขึ้นกุมขมับใหญ่ เมื่อความคิดหนักกับความรู้สึกบางอย่างมันกำลังตีกันยุ่งเหยิง พาลให้เจ็บหน่วงในใจแกร่งที่อกข้างซ้ายไม่หยุด
"ไม่จริง..เธอไม่เคยรักฉันเลยต่างหากบัวชมพู เธอรักแต่ตัวเธอเองต่างหาก!" กำปั้นหนาฟาดทุบลงข้างกายแกร่งอย่างเจ็บใจ เพราะเขาโดนทิ้งให้อยู่กับบอกเลิกอย่างไร้ใยดี แต่เธอกลับมาพร้อมคำว่ารักง่ายๆ
"พี่สิงห์ยังไม่นอนอีกเหรอ.." เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา คล้ายจะเปรยตามอง แต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์กับความเหนื่อยล้ามันก็ลืมตายากลำบาก
"ฉันไม่ง่วง" ร่างสูงเตรียมจะลุกขึ้นยืน มันก็เป็นเรื่องเดิมๆ ที่เขาหนีไปพ้น ต้องหันไปพึ่งสารนิโคตินหนักๆ ก่อน
