ตุ๊บ!
เมื่อเข้ามาภายในห้องนอนของบัวชมพู คนตัวสูงจับเธอโยนใส่กลางเตียงนุ่ม แล้วกระโจมขึ้นคร่อมร่างอรชรรวดเร็ว จับเสื้อผ้าบนร่างกายเธอกระชากฉีกออกไม่สนใจใยดีในราคาแพง
"พี่สิงห์! หยุดทำอย่างนี้นะบัวบอกให้หยุดไง!" เสียงหวานเอ่ยบอกทั่งน้ำตา เริ่มกลัวกับการกระทำของเขาเต็มที่ เหมือนกับว่าสิงห์ขาดสติไปมากกว่าทุกครั้ง
"เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งอะไรทั้งนั้น เพราะเธอต่างหากที่ทำให้ฉันเป็นบ้าเพราะเธอคนเดียว!" หน้าหล่อเหลาก้มลงซุกไซร้ตามลำคอระหง มือหนาตวัดลูบไล้ตามสัดส่วนอิ่มเอิบไร้อาภรณ์บนเรือนร่าง
ส่วนอีกมือนึงก็รวบสองข้อมือเล็กขึ้นไปเหนือศรีษะ แม้เธอจะแดดิ้นขัดขืนยังไงก็สู้ผละกำลังชายไม่ได้
"อื้อ! แต่บัวเจ็บบัวไม่ชอบอย่างนี้นะพี่สิงห์..อึก!.หยุดเถอะนะ" แรงคมเขี้ยวกระแทกลงบนเนินอกสวย ไหนจะมือหนาที่ล้วงเข้าไปขยี้ติ่งเกสรเม็ดงาม มันทรมานทั้งเจ็บและแสบตรงบริเวณผิวบอบบาง ทำน้ำตาใสใสเล็ดออกล้นทะลัก
"
