ตอนที่ 21
หลังจากไปกินเค้กคืนนั้น เช้ารุ่งขึ้นพวกเราก็เดินทางกลับบ้าน น้าก้อนดีใจมากที่ยังเห็นฉัน เพราะโดนพวกแม่บ้านด้วยกันปั่นหัว ว่าฉันโดนคุณเฟอร์กัลทิ้งแล้ว ทิ้งบ้าบออะไรล่ะ สนิทสนม เนื้อแนบชิดกันขนาดนั้น อิอิ
"เตยหอม" เสียงเข้มดังขึ้นขัดความคิดเรื่อยเปื่อยของฉัน
"ค่ะ?" ฉันหันไปมองร่างโตที่เดินออกจากห้องแต่งตัว พร้อมออกไปทำงาน
"เตรียมตัวให้พร้อม พรุ่งนี้ไปเรียน"
"...อะไรนะคะ?"
"ทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้กลับไปเรียน"
"หมายถึง...ได้กลับไปเรียนจริงๆ เหรอคะ?" ฉันถามย้ำ ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
"จะให้พูดอีกกี่ครั้ง" เขาทำหน้าและน้ำเสียงจริงจัง
"กรี๊ดดดด! ขอบคุณมากค่ะ! อร๊ายยย" ฉันกรี๊ดลั่นห้อง รีบกระโดดลงจากเตียง วิ่งวนรอบห้องเหมือนคนบ้า นี่ฉันจะได้กลับไปเรียนแล้วจริงๆ เหรอ ไม่ได้ฝันไปเองใช่มั้ย
"ขอบคุณนะคะผู้มีพระคุณ" ฉันหยุดตรงหน้าคำนับเขา ก่อนจะพุ่งตัวเข้ากอดอย่างดีใจ
"ผู
