หลังจากกลับจากงานก็ดึกมากแล้ว มะลิถึงบ้านก็อาบน้ำตามปกติ
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูบ้านดัง
"ใครอะ ไม่เคยมีใครมาหาเราดึกขนาดนี้นี่" มะลิพึมพำอย่างสงสัย
ก๊อกๆ เสียงเคาะดังขึ้น
"นั่นใครคะ!!!" มะลิตะโกนถามเสียงดังหน้าประตู
“เงียบไปแล้ว...”
หมับ ถือไม้
แอ๊ดดด ค่อยๆ แง้มเปิดประตู
"ว้ายย" มะลิสะดุ้งตกใจจนร้องเสียงหลง “พี่มาได้ไงเนี่ย ทำไมสภาพเป็นงี้!!”
ควันไฟเสื้อผ้าหลุดรุ่ยสภาพเมาหัวราน้ำ ตาแทบลืมไม่ขึ้น อีกทั้งใบหน้ายังแดงไปหมดทุกส่วน
เอือกก อืออ
"พะ...พี่ใจเย็นๆ นะ" มะลิเอ่ยขณะประคองควันไฟอย่างทุลักทุเล
เคว้ง!
ระหว่างแบกอีกฝ่าย คนตัวสูงก็ทำของตามทางร่วงหล่นเป็นแถบๆ
"โอ๊ยย ตัวก็สูงใหญ่หนูไม่ไหวนะเนี่ย" มะลิบ่นอย่างหงุดหงิด
“ฮึ!!!” ควันไฟส่งเสียงในลำคอ
ฟุ่บ เตียงเด้ง
"อยู่ๆ เมาขนาดนี้เเล้วมาบ้านหนูทำไมเนี่ย ทำไมไม่กลับคอนโด" มะลิยืนบ่นอย่างหอบเหนื่อย
“มึงนี่มัน...แรดดีนะ” ควันไฟเอ่ยอ
