หลายวันผ่านไป
ตุ้บ ผัวะ
"ไอ้สัสตี๋มึงทำเหี้ยอะไร..ให้เงินเชอรี่มาหากูเพื่อจะทำให้กูเลิกกับเจลเนี่ยนะ"
เมื่อกลับมาถึงไทยโซก็พุ่งตรงมายังร้านทันที โดยให้เก้านัดตี๋ให้ออกมาเจอ
ตี๋ยกหลังมือขึ้นมาปาดเช็ดคราบเลือดตรงมุมปาก ก่อนจะแสยะยิ้มสะใจ
"กูไม่ได้บังคับให้มึงเอาสักหน่อย มึงมันเลวเองช่วยไม่ได้" น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างเย้ยหยัน "แล้วอีกอย่างก็สาสมกับคนใจง่ายอย่างมึงแล้วไง"
"ไอ้ตี๋!"
"มาสิครั้งนี้กูจะสวนหมัดคืนแน่"
ทีมกับเก้ารีบเข้าไปห้ามปรามระงับความโกรธของเพื่อนทั้งสองคนเอาไว้ก่อนจะแยกย้ายกันไป
ร้านกาแฟ
"ที่เฮียเล่ามามันคือความจริงเจลต้องเชื่อเฮียนะ กับเชอรี่เฮียแค่..รู้สึกชั่ววูบเอง" โซจับข้อแขนเล็กไว้แน่นขณะพูดเสียงสั่นเครือ
"หนูเชื่อเฮียนะเพราะพี่ตี๋ร้ายกาจจะตาย"
"ถ้าอย่างนั้นเรากลับ.."
"แต่หนูยังยืนยันคำเดิมว่าระหว่างเรามันเดินมาไกลจนหวนกลับคืนไม่ได้อีกแล้ว ก็จริงที่ว่าเขาผิด แล
