EP.10 ความร้ายปะทะความรุนแรง
1793 คำ
"ไสหัวไปสิ มายืนสูดควันพิษทำไม เดี๋ยวก็ตายห่าอย่ามาโทษฉันนะ"
"หนูถึงขอให้พี่เลิกสูบในที่ อักๆ สาธารณะ"
"เธอแพ้บุหรี่สินะ"
"ปะ เปล่าค่ะ"
"ตัวเเดงเถือกแถมผื่นขึ้นอีก โง่หรือเปล่า"
ดวงตาเล็กเบิกกว้าง เธอจ้องมองแขนตัวเองที่กำลังเปลี่ยนสีอย่างอึ้งๆ
พอเห็นแบบนั้นชายหนุ่มก็หมดอารมณ์จะสูบต่อ เขาทิ้งบุหรี่ในมือแล้วเหยียบมันจนดับสนิท ก่อนจะหันไปส่งแววตาดุดันใส่เธอ
"รู้ว่าตัวเองต้องเจ็บแต่ยังไม่ยอมหลีกหนี เธอนี่มันเกินกว่าคำว่าโง่ไปมากนะรู้ตัวไหม"
ตึก ตึก ตึก
"คนบ้าด่าเสร็จก็ไป ใครจะรู้ว่าแพ้บุหรี่ ปกติเวลาเดินผ่านคนสูบบุหรี่ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยสักหน่อย หรือว่า..เพิ่งจะมาแพ้" เจลยืนพึมพำกับตัวเองอย่างสับสนหลังจากที่อีกฝ่ายเดินออกไปแล้ว
วันต่อมา
"เชอรี่กลับมา ครั้งนี้เห็นว่าจะอยู่ยาว" โซพูดอย่างตื่นเต้นจนทีมต้องขมวดคิ้วแล้วถามกลับ
"มึงทำท่าทางแบบนี้หมายความว่าไง..?"
"มึงก็รู้ว่าเชอรี่แม้งเป็นรักแรกของกู แบบสเปคในฝัน"
"แต่มึงอย่าลืมว่าตอนนี้มึงมีน้องเจลอยู่"
"จะผิดไหมวะ...ถ้ากูจะบอกว่าตอนที่ได้กลับมาเจอเชอรี่เมื่อวานนี่หัวใจกูมันก็เต้นถี่ๆ"
"เดี๋ยวๆ ไอ้ส้นตีน แล้วเจลล่ะ"
ทีมถามต่อด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเห็นท่าทางไม่อยู่กับร่องกับรอยของโซ
"กูจะคบพร้อมกันไปเลย แต่เรื่องนี้จะให้ทั้งคู่รู้ไม่ได้เด็ดขาด"
"ฮะ!!" ทีมร้องออกมาอย่างตกใจ
"กูมั่นใจว่าปิดมิดแน่นอน เจลเป็นคนไม่ตามไม่ตื้อแถมไม่เช็กโทรศัพท์ด้วย"
"สรุปมึงจะไปตามจีบเชอรี่มาเป็นเเฟนโดยที่ยังคบกับน้องเจลไปด้วย ว่างั้น"
"ถูกต้อง"
"โคตรเลย..."
"โคตรเก่ง"
"โคตรเหี้ย!"
"อย่าด่ากู ฮ่าๆ"
กริ๊งงง
กระดิ่งที่แขวนตรงประตูสั่นไหวขณะที่ใครบางคนเดินเข้ามา หลังจากทั้งคู่หันมองไปยังหน้าทางเข้าก็ต้องเบิกตากว้าง
"ไอ้ตี๋!!"
ทีมกับโซตะโกนเรียกชื่อเพื่อนที่กำลังเดินเข้ามาอย่างตื่นเต้น
"มาเมื่อไหร่ไอ้ห่าไม่ส่งข่าวเลย" โซลุกยืนก่อนจะจับมือเชิงทักทายเพื่อนสนิท
"มึงสบายดีนะ" ทีมก็ลุกขึ้นมาเเตะบ่าของตี๋อย่างสนิทสนม
ตี๋ เป็นชายหนุ่มในแก๊งค์นี้แต่แยกไปเรียนที่จีนเพราะเป็นลูกครึ่ง เขามีใบหน้าหล่อเหลาแต่สายตาดุดันคมกริบจึงเป็นที่หลงไหลของผู้หญิงมากมาย ถึงขนาดที่มีฉายาว่าคาสโนว่าแดนมังกร
ใครที่เขาถูกใจมักจะโดนฟาดเรียบไม่เหลือซาก แถมยังเป็นที่จดจำในหมู่เพื่อนฝูงว่ารสนิยมของเขาคือเน้นความรุนแรง
"กูกลับมาเมื่อวันก่อนแต่ติดเที่ยวเล่นเพลินไปหน่อยเลยไม่ได้แวะมาหาพวกมึง" ตี๋พูดขณะซัดตัวนั่งลงตรงเก้าอี้โซฟา
โซพยักหน้ารับแล้วถามต่อ "มาอยู่เลยหรือมาเที่ยวเฉยๆ"
"เบื่อแล้วสาวหมวยเลยจะมาเรียนต่อที่นี่ อยากโดนสาวไทย"
"แล้วอย่ามาซ้ำทางกูนะแถวนี้กูเหมา ฮ่าๆ"
"มึงก็คงเหี้ยเหมือนเดิมนะ"
"พูดเหมือนตัวมึงดี"
ทั้งคู่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอดตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ด้วยความหล่อที่สูสีจึงมักจะมีเรื่องให้ผิดใจกันบ่อยๆ
"วันนี้กูนัดเชอรี่มาด้วยนะ มึงจำได้ไหมสาวลูกครึ่งอเมริกันห้องห้าอะ" โซยักคิ้วขณะบอกตี๋
"ผู้หญิงในฝันของมึง?"
"นั่นแหละ คืนนี้กูจะปิดจ็อป พาไปเที่ยวซื้อของมาหลายครั้งแล้ว กูจะเอาคืนให้หน่ำเอ็น"
"ได้ข่าวว่ามีเเฟนแล้วไม่ใช่เหรอมึง.."
"มีแล้วมีอีกไม่เห็นเป็นไร ฮ่าๆ"
หลังจากเวลาล่วงเลยผ่านไปจนกระทั่ง 20.50 น. แผนการพิชิตใจสาวในฝันก็เสร็จสิ้น เชอรี่โดนความหล่อร้ายของโซสะกดจนอยู่มัด หลังจากเสพสมกันหลายชั่วโมงเขาก็พาเชอรี่มากินข้าวที่คลับตัวเองต่ออีก
"อยากกินอะไรเพิ่มก็สั่งนะ" โซย้ำขณะตักปลาให้เชอรี่
"พอแล้วเดี๋ยวเชอรี่อ้วน"
"อ้วนยังไงเฮียก็รัก"
"ปากหวานนักนะ"
ตึก ตึก ตึก
"เฮียคะ..."
ทุกคนหันขวับไปตามเสียงเรียกจากเจ้าของรอยยิ้มหวานผู้กำลังเดินมาโต๊ะที่โซนั่งอยู่
"เจล!"
"ใครเหรอคะพี่โซ" คำสบถของโซที่ดูแปลกตาผิดปกติทำให้เชอรี่สงสัย เธอรีบถามย้ำอีกรอบอย่างขุ่นเคือง "ผู้หญิงคนนี้ใครคะ..ไหนบอกจะเลิกเจ้าชู้แล้วมีแค่เชอรี่คนเดียวไง"
"คือ..."
"เชอรี่ถามว่าใคร!"
"ฟังก่อนนะเชอรี่คือ.."
ขณะที่สถานการณ์กำลังตึงเครียด ตี๋ที่เดินตามหลังเจลก็เข้ามาก็คล้องคอเธอไว้จากด้านหลังก่อนจะกระชากตัวเธอมาแนบชิด
"มาช้าจังนะไหนบอกว่าจะมาไม่ดึกไง" ตี๋ถามด้วยรอยยิ้มขี้เล่น
"แฟนพี่ตี๋เหรอคะ.." เชอรี่ที่เห็นแบบนั้นจึงหันไปถามกับตี๋แทน
"ใช่ แล้วทำไมเหรอ" ตี๋ตอบกลับหน้าตาย
"เห็นในวงการเขาลือกันว่าพี่เป็นประเภทชอบกินแล้วจบ ไม่คิดว่าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยนะเนี่ย แถมยังเดินมาเรียกพี่โซว่าเฮียอีก เชอรี่เลยเผลอคิดว่าเป็นเด็กพี่โซ"
ฟ๊อดดด
"เชี่ย!"
"เชี่ย"
ตี๋ไม่พูดอะไรเพียงแค่โน้มตัวลงมาหอมแก้มเจลฟอดใหญ่ ทำเอาทีมกับเก้าประสานเสียงร้องออกมาพร้อมกันเบาๆ
"แฟนพี่เอง นัดเอาไว้ว่าจะพาไปกินข้าวสงสัยเห็นไอ้โซเลยจะถามหาพี่" ตี๋พูดต่อขณะล็อกตัวเจลไว้แน่นราวกับจะสื่อว่าอย่าพูดอะไร
"น่ารักดีนะคะ เหมาะสมกันเลย"
"แน่นอนอยู่แล้วสิ..พี่มันคนดุดันลำใหญ่ก็ต้องมีแฟนน่ารักแบบนี้แหละถึงจะเอามันส์!"
บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นอีกรอบ ทว่าโซไม่กล้าจะพูดอะไรเพราะมีเชอรี่นั่งกอดแขนตนเอาไว้อยู่ ในขณะที่หัวใจของเจลตอนนี้มันเต้นขาดห้วงคล้ายคนจะหยุดหายใจ
"จะกลับกันหรือยัง..หิวเเล้ว" ตี๋พูดพร้อมกับหันมาหาเจล "อยากกินเธอจะแย่"
"____"
"กลับหรือยัง" ตี๋ถามย้ำอีกรอบด้วยรอยยิ้ม
"ค่ะ"
เมื่อไร้ทางเลือกเพราะไม่ได้รับคำอธิบายจากโซ เจลก็พอจะเข้าใจสถานการณ์นี้ดีแล้ว เธอจึงบีบรอยยิ้มบอกลาทุกคนก่อนที่ตี๋จะโอบไหล่พาเธอเดินออกไป
หลังจากเดินมานอกร้านจนลับสายตาของพวกโซ มือเล็กก็ผลักแผงอกแกร่งตี๋ออกเต็มแรงจนเธอเซซะเอง
"อุตส่าห์ช่วยแท้ๆ ขอบคุณสักคำไม่มีแถมยังมาทำท่ารังเกียจอีก เธอนี่มันเป็นผู้หญิงประเภทชอบเนรคุณสินะ" ตี๋กระตุกยิ้มเย้ย
"ขอบพระคุณมากนะคะ พอใจหรือยัง"
"ยัง..ไหว้ให้สวยกว่านี้แล้วย่อเข่าแบบถอนสายบัวด้วย"
"พี่!"
แววตาที่คลอน้ำตาใสจ้องเขม็งใส่ชายตรงหน้า แต่เหมือนตี๋จะยิ่งชอบใจเข้าไปใหญ่
"เจอเธอสองครั้งมีแต่เรื่องนะ นี่เกิดมาเพื่อเป็นตัวซวยหรือเปล่า"
"หนูขอโทษก็แล้วกันค่ะที่เป็นตัวซวย"
"พูดดีๆ ไม่ต้องประชด แล้วนี่..จะไปไหนต่อ"
"____"
ความเจ็บปวดพุ่งเข้าใส่อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เพราะครั้งนี้โซไม่ยอมเปิดปากพูดกับเธอเลยสักนิดเดียว เขาไม่แม้แต่จะอธิบายราวกับว่าผู้หญิงข้างกายเขาเป็นคนที่เขาแคร์มากกว่าเธอเสียอีก
บนรถ
"น้ำมันลิตรสามสิบกว่าบาทไม่ใช่สองบาทนะ ฉันขับวนเป็นแท๊กซี่หลงทางแล้วเนี่ย" ตี๋บนพึมพำขณะเหลียวมองเจลที่นั่งเบาะข้าง
"ผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นใครคะ"
"เชอรี่ รุ่นน้องหนึ่งปีเคยเรียนโรงเรียนเอกชนเดียวกัน"
"ค่ะ ว่าแต่หนูลืมถามว่าพี่ชื่ออะไรแล้วเป็นอะไรกับพวกพี่โซ"
"นึกว่าจะถามปีหน้า"
เจลหันขวับมามอง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายตัวใหญ่อย่างเขาถึงได้ชอบพูดจายียวนกวนโมโหนัก
"มีสักครั้งไหมคะที่พี่จะตอบกลับแบบปกติ"
"แล้วฉันไม่ปกติตรงไหน ฮ่าๆ"
"ช่างเถอะค่ะ"
"ฉันชื่อตี๋เป็นลูกครึ่งจีนเกาหลีและไทย เหมามาสามประเทศเลยทีเดียว พอดีเป็นเพื่อนไอ้พวกนั้นตั้งแต่เด็กแต่ย้ายไปเรียนที่อเมริกาเพิ่งกลับมา"
เขาแนะนำตัวฉะฉานด้วยน้ำเสียงหนักแน่น อุปนิสัยและแววตาแตกต่างจากโซทุกอย่าง
"มองหน้าขนาดนี้ฉันคิดเงินชั่วโมงละพัน" สายตากวนประสาทยังคงสาดเข้าใส่เธอไม่พัก
"พี่เห็นทุกอย่างเป็นเรื่องตลกหรือไง"
"สนุกจะตายตอนเธอหน้าเหวอกับไอ้โซหน้าซีด หึ ก็พอได้ข่าวว่ามันมีแฟนคนแรกเลยอยากเห็นหน้าแต่.."
"แต่อะไรคะ?"
"โง่กว่าที่คิดเอาไว้เยอะ!"
สมองของเจลเริ่มทำงานหนักหลังจากคุยกับตี๋ เธอกรีดร้องในใจไม่รู้ว่าจะต้องเจ็บปวดกับอะไรก่อนดี ระหว่างที่ถูกทิ้งอย่างไม่รู้ตัวกับเจอคนที่ยียวนกวนประสาททุกวินาทีแบบนี้
"หนูจะตอบแทนพี่แน่นอนจะได้ไม่ต้องติดค้างบุญคุณกัน พี่อยากได้อะไรคะ"
"อันดับแรกฉันขอถามก่อนเลยนะ นอกจากโง่แล้วเธอถนัดอะไรอีก..?"
"____"
"คงไม่มีล่ะสิ"
"หนูทำอาหารเก่งรีดผ้าทำงานบ้านได้ทุกอย่าง เอาแบบนี้ไหมคะ ให้หนูไปดูแลห้องให้พี่หนึ่งอาทิตย์"
ตี๋ทำคิ้วย่นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันหน้ามามองเจลที่รอฟังคำตอบจากตนอยู่
"ตกลง เริ่มวันนี้เลยไหมห้องโคตรรก"
"พี่คะหนูเพิ่งจะ...เจอเรื่องแบบนี้มา ให้เวลาหนูสักหน่อยได้ไหม เริ่มอาทิตย์หน้าก็แล้วกัน"
"มีต่อรองด้วยเหรอ"
"มันควรเป็นเรื่องของความเห็นอกเห็นใจกันมากกว่า"
"หลอกด่าอีก"
รอยยิ้มร้ายกระตุกในขณะที่เจลนั่งคอตก รู้สึกโหวงเหวงที่หัวใจอย่างหนัก โทรศัพท์ในมือเงียบสนิทไร้การแจ้งเตือนใดๆ แม้แต่ข้อความว่าขอโทษคำเดียวก็ไม่ได้รับจากโซ
- ผู้เขียน
