บรื้นนน
"เอ้า! แค่เเว่บมาแอบที่ต้นไม้ไม่เห็นจริงดิ คนอะไรไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลย" เจลขมวดคิ้วบางมองตามรถหรูที่แล่นออกไป "เอาแต่ใจเกินไปแล้วนะคะพี่ตี๋"
หาดสี
"เดี๋ยวๆ ไอ้สัสตี๋มึงกระดกเหมือนได้เหล้าแจกฟรีเลยนะ เป็นห่าอะไรแต่หัววัน" ทีมที่กำลังรอเปิดร้านเอ่ยถามอย่างฉงนหนักเมื่อเห็นตี๋ไม่พูดไม่จานั่งซัดเหล้าคนเดียวเกือบหมดขวด
"อยากเมามึงมีปัญหาอะไรไหม แต่กูก็จ่ายเงินนะไม่ได้ขอแดกฟรี"
"ครับพ่อคนรวยกูเเค่เป็นห่วง"
"กูไม่ดีตรงไหนวะ.."
"เอาความจริงหรือถนอมน้ำใจ"
ตี๋หันมามองทีมที่พูดจายียวนกวนบาทาใส่ พร้อมกับแกว่งแก้วเหล้าในมือ
"เอาความจริง"
"มึงแม่งขี้น้อยใจมีอะไรไม่ยอมพูด หัวร้อนไม่คิดหน้าคิดหลังชอบความรุนแรงซาดิสม์เอาทีทั้งวัน เลวและชั่วช้าสามานย์ แล้วยัง.."
"พอ! กูว่ามีปัญหาละ"
"ใช่มึงอะมีปัญหา"
"จะมีปัญหากับมึงนี่แหละ! ด่าเหมือนกูไปเผาบ้านพ่องมึง"
"ก็มึงบอกเอาความจริง ฮ่าๆ"
สองห
