“อาจใช้ท่าพิสดารมั้ง” วีรพงศ์สันนิษฐาน “พวกฝรั่งชอบทำวิตถารจะตาย ดีไม่ดี อาจมีอุปกรณ์”
“มึงเคยโดนเหรออีวี่” ญานินกระซิบถาม นนลนีย์หูผึ่งอยากรู้ด้วยคน
“ยัง”
“อ้าว!”
“กูดูจากหนังโป๊อ่ะดิ”
“นึกว่าเคยเจอพวกวิตถาร” ญานินส่ายหน้าระอาเอือมใส่เพื่อนเกย์ “แต่กูว่าอาจารย์สมิธไม่น่าชอบแนวนั้น อาจเจลหมด”
“แล้วมึงต้องใช้เจลตลอดเลยเหรอ” นนลนีย์อดถามเพื่อนสาวไม่ได้
“ใช้บ้าง พี่ปรีชาแกหื่นน่ะ ชอบเบิ้ล เวลาแกไปออกเรือน้ำมันนานๆแล้วกลับมานะมึงเอ๊ย กูแทบไม่ได้หลับได้นอนเลยแหละ”
“อีดอกนิน! อวดผัว...อีนนนี่ มึงหาผัวได้แล้วนะ อย่าปล่อยให้กีแห้งนานๆ เดี๋ยวรูตันจะหาว่าไม่เตือน”
“ฉันยังสิบเก้าอยู่เลย ยังมีเวลาย่ะ” ต่อหน้าเพื่อนเธอไม่จำเป็นต้องร่าน เก็บความร่านไว้ใช้กับผู้ชายก็พอ
ระหว่างเรียนวิชาสื่อสารภาษาอังกฤษ แต่จิตวิญญาณของเธอกลับสื่อสารกับฟีโรโมนส์แห่งราคะใคร่จากสายตาร้อนแรงของอาจารย์สมิธ สายตาท
