4
“ไม่เอา ปล่อยเลยนะจ๊ะ”
ร่างเล็กดิ้นอีกรอบจนหลุดพ้นจากอ้อมแขนเขาได้ในที่สุด เธอรีบวิ่งไปที่มอเตอร์ไซด์ แล้วขี่รถออกไปด้วยความอับอายเพราะว่าหน้าร้านค้ามีขี้เมาอยู่เต็มไปหมด
“หนูแก้มจ๋าาาา อย่าทิ้งน้าปายยยยย~” ดลตะโกนตามหลังเสียงยานตามประสาคนเมา จากนั้นเขาก็เดินโซเซกลับไปที่วงเหล้า แล้วยกแก้วเล็กขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมด ก่อนจะเดินตามทางคอนกรีตไปทางบ้านของเด็กสาว
เขาไม่ยอมปล่อยหนูแก้มไปง่ายๆ หรอก!
ไม่นานนักดลก็เดินมาถึงบ้านของหนูแก้มที่เป็นบ้านปูนชั้นเดียวมีรั้วไม้ล้อมรอบ เขายืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าที่มีประตูล็อกเอาไว้ แล้วลงมือปีนข้ามรั้วเข้าไปในบ้านของเด็กสาวอย่างคนไร้สติ
“น้าดล! เข้ามาในนี้ได้ยังไงน่ะ” แก้มร้องเสียงหลงอย่างตกใจเมื่อเปิดประตูออกมาจากบ้านแล้วเจอเข้ากับร่างสูงของน้าดลเดินเซมาทางนี้
“หนูแก้มจ๋าาา~ น้าคิดถึงหนูแก้มเหลือเกินนนน” เขาไม่ได้ตอบคำถามเด็กสาว แต่พุ่งเข้าหาร่างเล็ก
