4
ยังไม่ทันจะพูดจบประโยค เด็กสาวก็โดนประกบจูบลงมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เธอยกมือขึ้นดันไหล่ของเขาออกห่างในทีแรกแต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้ายจึงยอมให้เขาจูบเธออย่างจำใจ
จ๊วบบบ
"อืมมม..."
"อื้อออ..."
ไม่นานใบบัวก็เริ่มตอบสนองต่อจูบแสนหวานของเขาอย่างลืมตัว มัวเมาไปกับความอบอุ่นหวานละมุนที่เขามอบให้จนลืมเรื่องที่เสียใจก่อนหน้านี้ไปหมดสิ้น
"อืมมม...หยุดร้องได้แล้ว"
"ขะ ขี้โกง...หนูเสียใจอยู่นะคะ" ใบบัวเอียงหน้าหลบอย่างเขินอาย จูบเมื่อครู่มันอ่อนโยนชวนใจเต้นเสียจนเธอแทบลืมหายใจ
"หึหึ...คนเก่งของลุงไม่ร้องแล้ว"
มือหนายกขึ้นเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าหวานของเด็กสาวจนหมด แล้วกดจูบลงบนหน้าผากมนของเธออย่างอ่อนโยน
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมงานของลุง...เราสองคนไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบที่หนูเข้าใจ"
"เพื่อนร่วมงานหรือเพื่อนร่วมเตียงกันแน่คะ หนูไม่เห็นจะเข้าใจเลย" ใบบัวพูดด้วยท่าทีแง่งอน นึกถึงเสียงครางขอ
