7
ใบบัวถามขึ้นด้วยความสงสัย น้ำเสียงติดกระด้างเล็กน้อยทำให้เขาแอบสะดุ้งในใจเบาๆ คิดว่าคงงานเข้าให้แล้ว
“อะ เอ่อ...นี่หนูผิง เคยเป็นเพื่อนร่วมงานของลุงน่ะ” เขาพยายามยิ้มสู้แม้จะแอบเหงื่อตกเล็กน้อยก็ตาม
“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เอ่อ...คุณ?”
เสียงหวานของผิงเอ่ยขึ้นพร้อมกับเลิกคิ้วน้อยๆ เป็นเชิงถามว่าเธอชื่ออะไร
“ใบบัวค่ะ” เธอตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สีหน้าเย็นชาเสียจนคนกลางอย่างลุงเปรมถึงกับนั่งไม่ติดที่
“ชื่อน่ารักจัง...หนูไปนั่งกับเพื่อนก่อนนะคะลุงเปรม ไว้เดี๋ยวนัดไปดื่มกันทีหลังนะคะ คิดถึงจะแย่” เธอชมใบบัวแบบขอไปที ก่อนจะหันมายิ้มหวานให้กับลุงเปรมแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะของเธอกับเพื่อนซึ่งอยู่ห่างออกไปไกลพอสมควร
“อะไรกันคะลุงเปรม ไหนบอกว่าไม่ได้ติดต่อใครแล้วไง!”
พอลับสายตาของสาวคนนั้น เธอก็เปิดศึกขึ้นมาทันทีเพราะเข้าใจว่าเรื่องนี้เราคุยกันรู้เรื่องแล้วว่าจะไม่มีการยุ่งเกี่
