-37-
เห่อ
พยัคฆ์กอดร่างบางอย่างออดอ้อน เพื่อลบล้างความผิดของตัวเอง ทว่าใบหน้าหวานก็ยังคงตีสีหน้าบึ้งตึงไม่ยอมใจอ่อนให้ง่าย ๆ
"ดีกันนะครับ ลูกต้องเสียใจมาก ๆ แน่เลยที่หม่ามี้งอนแด๊ดดี้แบบนี้"
"ไม่ต้องเอาลูกมาอ้างเลยนะคะ"
"ตัวเล็กดูสิหม่ามี้โกรธแด๊ดดี้ใหญ่เลย ช่วยพูดกับหม่ามี้ให้หายโกรธแด๊ดดี้หน่อยสิครับ" เมื่อเข้าทางแม่ไม่สำเร็จ พยัคฆ์จึงคุกเข่าลงไปพูดคุยกับหน้าท้องนูนป่องแทน
"ลูกไม่อยากคุยกับคนนิสัยไม่ดีหรอกค่ะ" มือเรียวพยายามดันใบหน้าคมคายที่แนบอยู่กับหน้าท้องที่นูนป่องออก แต่คนโดนดันก็ขืนตัวเอาไว้ไม่ยอมออกไปง่าย ๆ
"ไม่ไปไหนทั้งนั้น เฮียจะอยู่กับลูกกับเมียเฮีย" พยัคฆ์ตีสีหน้าขึงขังราวกับเด็กน้อยถูกขัดใจ ทำให้ปั้นหยาแอบหลุดยิ้มให้กับท่าทีของเขา ก่อนจะแปรเปลี่ยนกลับไปบึ้งตึงเหมือนเดิม "เราต้องอยู่เป็นครอบครัวเดียวกันสามคนพ่อแม่ลูกใช่ไหมครับคนเก่ง" พยัคฆ์ยังพูดคุยกับทารกน้อยในท้องด
