Part:เดม่อน
ผมเดินกลับเข้ามานั่งดูหนังบนโซฟาปลายเตียงในห้อง ก็ยื่นคำขาดขนาดนั้นจะไปได้ไงล่ะ แต่ครั้งนี้เธอผิดจริงๆนะ มีอย่างที่ไหนแอบคุยกับผู้ชาย! โกรธจริงๆ บอกเลย
"อย่าโกรธน้องเลยนะ"ยัยปีศาจเดินเข้ามากอดซบง้อผม แทนตัวเองว่าน้องอย่างเช่นทุกครั้งที่ตัวเองทำผิด
"น้องขอโทษ"
"น้องไม่ทำอีกแล้ว"
"ที่รักไม่หายโกรธน้องก็เสียใจ"
ดูความอ้อนความง้อของเธอ มาเป็นชุดแต่ตอนทำไม่คิด
"แล้วฉันไม่เสียใจหรอเธอทำแบบนั้น"ผมมองด้วยหางตา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมจับได้ว่าเธอคุยกับไอ้บ้านั่น ก็เคยบอกแล้วว่าไม่ชอบอย่าทำอีก แต่เธอก็ยังทำ ผมควรโกรธมั้ย
"ก็น้องขอโทษอยู่นี่ไง"เธอกอดซุกพยายามถอดเสื้อผม จะง้อเหมือนทุกทีสินะ แต่ครั้งนี้บอกเลยว่าไม่ ผมไม่ยอมง่ายๆ หรอก
"นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ฉันเคยเตือนแล้วถ้าตั้งแต่พรุ่งนี้มันไม่มีงานอย่ามาโทษฉัน"ไอ้บ้านั่นก็รู้ว่ายัยเด็กนี้มีผัวแล้ว ก็ยังไม่หยุดทักมาเสียที มันต้องโดนสั่
