หลายปีต่อมา
ชีวิตฉันเหมือนดั่งตอนจบของเจ้าหญิงในเทพนิยาย ที่มีสามีที่ดี ลูกๆ ที่น่ารักและแสบซนในเวลาเดียวกัน เดม่อนดูแลฉันกับลูกๆ ดีมาก ตั้งแต่แต่งงานมาเขาไม่เคยทำให้ฉันเสียใจเลย และลดเรื่องบ้างานลงเยอะมาก ให้เวลากับครอบครัวเป็นส่วนใหญ่ ส่วนงานก็มอบหมายให้ลูกน้องทำแทน อย่างเช่นตอนนี้ที่ฉันกำลังอุ้มท้องลูกคนที่สาม เดม่อนก็ไม่ไปทำงานเอาแต่เฝ้าฉันทั้งวันทั้งคืน
"ครั้งหน้าต้องระวังกว่านี้นะ เกือบล้มแล้วเนี่ย"เดม่อนดุฉันที่เกือบลื่นล้ม ขณะเดินลงบันได
"น้องรู้แล้ว บ่นอยู่ได้"
"ก็ไม่ระวัง ท้องยิ่งโตๆ อยู่"
เดม่อนบ่นฉันจนหูชาแต่ในขณะนั้นตัวแสบน้อยๆ ทั้งสองก็วิ่งเข้ามาหาเสียงดังโวยวาย
"ฮืออออ แด๊ดดี้ๆๆๆๆๆ "คนที่จะเรียนหาแต่แด๊ดดี้ก็มีแต่ไอรีนแสบคนน้องเท่านั้น วิ่งขาวิดร้องไห้ขี้มูกโป่งมานู้น ส่วนคนพี่เดินตามหลังมาด้วยท่าทางเย็นชาเหมือนเดม่อนไม่ผิด
"มามี้"เดเกนเดินมาหาฉันด้วยใบหน้าที่นิ่งเรีย
