วันต่อมา
ฉันนั่งให้ขนมปังทำแผลให้ที่ห้องนั่งเล่น หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จ วันนี้ฉันไม่คุยไม่ตอแยไอ้คนใจร้ายเลยสักคำ ฉันโกรธเขามากๆ ที่ทำฉันเจ็บตัว แล้วยังด่าว่าฉันอีก ไม่เป็นห่วงสักนิด
"มันเป็นหนองแล้ว ไปหาหมอเถอะค่ะ"ขนมปังที่ล้างแผลให้ทำหน้ากล้าๆ กลัวเมื่อแกะผ้าพันแผลออกดู
"ไม่อยากไป"ฉันก้มมองแผลเม้มปากกลัว กลัวแผลตัวเองก็กลัวแต่กลัวหมอมากกว่า
"ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป ให้แผลเน่าจะได้ตัดมือทีเดียว เธอมีงานอะไรก็ไปทำ"ไอ้บ้าคนใจร้ายเดินมาแต่ไหนไม่รู้พูดแทรกขึ้น แล้วไล่ขนมปัง
"ค่ะ"ขนมปังรับคำ แล้วรีบเดินออกไป ปล่อยให้ฉันเผชิญหน้ากับคนใจร้ายคนเดียว
"...."ฉันนั่งเงียบไม่ไหวติง ไม่แม้จะมองหนาเขา
"ถ้าไม่อยากตัดมือก็ไปหาหมอซะ! "
"ฉันจะไปหาหมอถ้านายเป็นคนพาไป"ฉันยื่นข้อเสนอ เขาทำเป็นคนเขาก็ต้องรับผิดชอบ
"อย่าวุ่นวาย"
"งั้นฉันจะฟ้องคุณป้า ว่านายทำฉันต้องตัดมือ! "ฉันเม้มปากน้ำตาคลอ ก้มมองแผลตัว
