“ฉันไม่แคร์! แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าแม่ชะนีน้อยสักที กระเทยควาย!...ชิ!”
พูดจบมิ่งมาดาก็สะบัดหน้าใส่แล้วเดินออกไปจากห้องนั้น เดฟมองตามหลังแล้วส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา
“ทำไมถึงได้ดื้อด้านแบบนี้นะนางชะนีน้อย คนเขาไม่เอายังจะตื๊อไม่เลิก...โอ๊ย! เสียเวลาชะมัด”
เขาพูดกับตัวเองก่อนหันกลับไปยังบอดี้การ์ดอีก 2-3 คนซึ่งยังคงอยู่ภายในห้องนั้นเพื่อตรวจตราความสงบเรียบร้อยต่อไป
ณ โรงพยาบาล เวลา 23:00 น
ครินต์นั่งรออยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดด้วยความกระวนกระวายใจเขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตผ้าไหมปลดกระดุมลงมา 2-3 เม็ด สวมกางเกง สแล็ค แม้ว่าเขาจะนั่งรอด้วยท่าทีสงบนิ่งแต่ข้างในของเขาร้อนรุ่มและถอนใจบ่อยครั้งที่เขาเหลือบมองประตูหน้าห้องฉุกเฉิน รอว่าเมื่อไหร่บานประตูจะเปิดออกสักที รอว่าเมื่อไหร่แพทย์และพยาบาลจะกลับออกมาเพื่อบอกเขาเกี่ยวกับข่าวดีของภัทรญาหลังจากที่เธอเจ็บท้องคลอดกะทันหันขณะกำลังแถลงข่าวที่โรงแรมท่ามกลางน
