“บาล์มนวดเท้าน่ะราคาประมาณ 50 บาทนะคะก็คงจะได้กระปุกเล็กแต่ฉันน่ะไม่อยากจะใช้กระปุกใหญ่เพราะว่าใช้นิดเดียวซื้อกระปุกใหญ่มาก็ใช้ไม่หมด ว่าแต่คุณเถอะค่ะคงจะคุยกับเจ้าของร้านน่ะรู้เรื่องนะคะ”
“เรื่องแบบนี้ผมสบายอยู่แล้ว ก็แค่ซื้อของ ได้ของมาแล้วเราก็จ่ายเงินเท่านั้นเอง”
“ฉันกลัวว่าคุณจะไม่ชินค่ะกับการซื้อขายแบบชาวบ้านธรรมดาแบบนี้เพราะนักธุรกิจอย่างคุณน่ะก็จะต้องใช้บัตรเครดิตจะต้องรูดบัตรคงจะไม่ค่อยได้ใช้เงินสดอย่างชาวบ้านทั่วไป”
“ผมก็เป็นคนออกจะติดดินนะเบล แต่ตอนที่เราคบกันใหม่ๆตอนนั้นน่ะผมไม่เคยได้สัมผัสชีวิตของคุณเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ เราอาจจะเที่ยวไปที่ร้านหรูหรือไปในสถานที่ดีๆอย่างที่ชาวบ้านเขาไม่ไปกันและผมก็คุ้นเคยกับการใช้บัตรเครดิตอย่างที่คุณว่าจริงๆนั่นแหละ แต่บ่อยครั้งเวลาผมเดินทางผมก็กินอยู่อย่างคนธรรมดาทั่วไปซื้อของจากร้านริมถนนแล้วก็ใช้ชีวิตอย่างธรรมดามากๆ นักธุรกิจก็ไม่ใช่คน
