“ฉันไม่ได้คิดเองเออเองนะคะคุณฉันแค่คาดเดาสิ่งที่มันควรจะเกิดขึ้นและความน่าจะเป็นเท่านั้น”
“จากความรู้สึกของคุณเองอย่างนั้นเหรอ? ผมจะบอกอะไรให้นะคนที่คิดอะไรแบบนี้น่ะมันจะทำให้เสียโอกาสในชีวิตหลายๆอย่างไป บางทีก็อาจจะทำให้คุณเข้าไม่ถึงความเป็นจริงบางอย่างอาจจะพลาดจากโอกาสดี ๆ ที่ควรจะได้รับ”
“ฉันก็ได้รับมันแล้วนี่คะ โอกาสจากคุณยังไงล่ะคะครินต์ ฉันได้รับโอกาสในการช่วยเหลือคนในครอบครัวของฉันจากความเมตตาของคุณ”
ครินต์พยักหน้าอย่างรับรู้ก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าลงไปใกล้เธออีกนิดและพูดเสียงหนักเบาว่า
“แล้วผมก็จะให้โอกาสอย่างที่คุณร้องขอให้คุณได้อยู่กับลูกได้ดูแลลูกหลังจากนั้น แต่ผมยังไม่สามารถบอกได้ว่าผมจะให้เวลาคุณนานเท่าไหร่ เอาเป็นว่าคุณจะได้อยู่กับลูกต่อไปหลังจากคลอดแล้วอีกสักพัก”
คำตอบของเขาทำให้แววตาของคนฟังเป็นประกายสดใสขึ้นมาเล็กน้อย ภัทรญารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก อย่างน้อยที่สุดมันก
