ทำเอาลูกชายได้แต่ยืนจ้องมองตามตาละห้อย ก่อนจะหันมามองคนข้างกายพร้อมกับยกมือขึ้นโอบไหล่ปลอบประโลมให้อีกคนไม่ต้องคิดมากกับสิ่งที่มารดาพูดออกมาเมื่อครู่
"ขอโทษแทนแม่ด้วยนะมะลิ แม่ผมคงหงุดหงิดเรื่องเขมิกาอยู่"
"มะลิเข้าใจค่ะ แต่คุณแม่ก็ควรจะไว้หน้ามะลิ ให้เกียรติมะลิสักนิดก็จะดีนะคะ ไม่ใช่เจอหน้ามะลิกี่ครั้งก็ทำเหมือนจงเกลียดจงชัง เหมือนมะลิไปทำอะไรให้มาตั้งแต่ชาติปางก่อนงั้นแหละ"
"ก็เธอเข้ามาไม่ถูกที่ถูกเวลา เข้ามาในวันที่ไม่ควรจะเข้ามาแบบนี้ เธอจะให้ฉันกับคุณมลฤดี สรรเสริญเยินยอเธองั้นเหรอ?"
คุณกฤษณะที่ยืนฟังอยู่นานถึงกับอดไม่ได้เช่นกันที่จะต่อว่า ใช่ว่าเขาจะรังเกียจใช่ว่าเขาจะไม่ชอบพอมัลลิกา แต่ท่าทีที่หญิงสาวกำลังแสดงออกอยู่ในตอนนี้ก็ไม่ได้น่ารักสำหรับเขาเลย คนแบบนี้เหรอที่ลูกชายจะฝากทั้งชีวิตเอาไว้ด้วยได้ แล้วคนแบบนี้เหรอที่จะเคารพแม่ผัวพ่อผัวในอนาคตอันใกล้หลังจากนี้
"พ่อครับ นี่พ่อก
