ธามธาราที่โดนทั้งพ่อและแม่สั่งห้ามไม่ให้ตามมาที่นี่ แต่เขาก็ยังแอบตามพวกท่านสองคนมาจนได้ ลูกสาวของเขาช่างน่ารักมากเหลือเกิน รอยยิ้มที่สดใส ใบหน้าจิ้มลิ้มที่ยิ้มแย้มและหัวเราะมีความสุขอยู่ตลอดเวลา ถึงกับทำให้มองแล้วรู้สึกว่าถูกต้องมนต์สะกดจนไม่อาจละสายตาได้
“เหลนคุณทวดน่ารักมากเลยนะครับ ลูกผมน่ารักที่สุดเลยครับคุณย่า”
น้ำเสียงที่สั่นเครือพูดกับตัวเองเบา ๆ ทำได้เพียงยืนแอบมองพร้อมกับร้องไห้ให้กับภาพที่ได้เห็น “ลุงคนนั้นเป็นใคร?” คิดถึงคำพูดของลูกสาวก็ยิ่งทำให้รู้สึกเจ็บปวด จากพ่อสู่คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันเลย ช่างน่าสมเพชอะไรขนาดนี้นะ ชีวิตเขาน่าจะดีกว่านี้แต่ทำไมในเวลานี้กลับรู้สึกว่ามันตกต่ำมากเหลือเกิน ลูกน้อยกลอยใจจะเคยอยากรู้บ้างหรือเปล่าว่าพ่อจริง ๆ นั้นคือใครกันนะ จะอยากรู้หรือเปล่าว่าคนที่ทำให้เขาได้เกิดมากำลังยืนจ้องมองอยู่ตรงนี้ด้วยความเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ
ธามธารายังคงยืนมองอยู
