ตอนที่ 9 เริ่มไม่เชื่อฟัง
1280 คำ
“ไม่มีทาง ฉันให้นายได้แค่สถานะเพื่อนเท่านั้นแหละ” หญิงสาวพูดใส่หน้าชายหนุ่ม
“หึ แล้วฉันจะทำให้รู้ว่าเพื่อนกันมันทุกคืน มันเป็นยังไง”
“นายเรียวตะ นายมันบ้าไปแล้ว นายลืมไปแล้วเหรอว่านายเคยปฎิเสธความรักจากฉันไปในวันนั้น แล้ววันนี้ทำไมจู่ๆ นายก็อยากมาหมั้น มาแต่งงานกับฉัน ก่อนหน้านี้นายไม่เห็นค่าความรักที่ฉันเคยมอบให้ แล้วทำไมวันนี้ถึงได้มาทำแบบนี้” หญิงสาวพูดความในใจออกไปอย่างเหลืออด เขามันคนบ้าอำนาจ ชอบเอาแต่ใจ จนตอนนี้เธอเริ่มทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของเขาแล้ว
“เมื่อก่อนก็เรื่องของอดีต เธอจะไปรื้อฟื้นทำไม สนใจแค่ปัจจุบัน ระหว่างฉันกับเธอก็พอ”
“ไม่ ฉันเป็นคนที่เจ็บแล้วจำ ฉันจะไม่มีวันคบกับคนอย่างนาย และฉันจะทำทุกวิถีทางที่จะหลุดพ้นจากนาย”
หญิงสาวพูดก็พยายามดิ้นจนข้อมือของเธอหลุดจากการรัดกุมของชายหนุ่มและใช้แรงทั้งหมดผลักเขาออกจากตัวเธอและปิดประตูใส่หน้าชายหนุ่มทันที
ปัง...
ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้นก็ปล่อยให้หญิงสาวเป็นอิสระ และปล่อยให้เธอได้อยู่ในเซฟโซนของตัวเอง เพราะหลังจากนี้เขาจะทำให้เธอกลับมารักเขาเหมือนเดิม
“แล้วสักวันเธอจะต้องกลับมารักฉันแหมือนเดิม...พลอยใส”
เช้าวันต่อมา…
หญิงสาวตื่นแต่เช้าขึ้นมาทำอาหารเช้าง่ายๆ ทาน เพราะวันนี้เธอตั้งใจว่าหลังจากทานอาหารเสร็จแล้วเธอจะออกไปช้อปปิ้งให้หายเครียดสักหน่อย เพราะเมื่อคืนเธอก็นอนไม่ค่อยหลับ เพราะคิดแต่หาวิธีที่จะออกจากที่ตรงนี้ และอยู่ห่างจากชายหนุ่มคนนิสัยไม่ดี และเอาแต่ใจคนนี้ แต่พยายามหาทางเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกสักทีจนเธอผล็อยหลับไป
ปิ๊ง…
จู่ๆ ในขณะที่เธอกำลังทำอาหารเช้าอยู่นั้น เธอก็รู้สึกเหมือนแสงสว่างทันที เมื่อมีข้อความแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของเธอ
“พี่ไรอันต้องช่วยพลอยได้แน่ๆ เลย”
เธอพูดพึมพำพร้อมยิ้มออกมา ในขณะที่กำลังทอดไข่ดาวอยู่ และทุกการกระทำนั้นก็ตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มที่ชื่อว่าเรียวตะทั้งหมด เขาตื่นแต่เช้ามาออกกำลังกาย และว่ายน้ำในสระว่ายน้ำส่วนตัวในเพนท์เฮ้าส์เฉกเช่นทุกวัน เมื่อมีเวลาว่าง
“ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ฉันสั่งให้เธอหยุดความคิดนั้นทั้งหมด ยิ่งถ้าเป็นไอ้ไรอัน เธอห้ามยุ่งกับมันเด็ดขาด อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
เขาพูดจบก็เข้าไปในห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย ก่อนที่จะออกมาทานอาหารเช้ากับหญิงสาว
และก็พบว่าหญิงสาวนั้นนั่งทานอาหารโดยไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย และบนโต๊ะก็มีเพียงแค่อาหารเช้าที่เดียวเท่านั้น
“อาหารเช้าของฉันล่ะ?”
“ไม่มี อยากกินก็ไปทำเองสิ”
“พลอยใส เธอกำลังทำให้ฉันหงุดหงิด”
“นั่นมันก็เรื่องของนาย” หญิงสาวพูดจบก็ยกแก้วนมขึ้นมาดื่ม แต่ทว่าชายหนุ่มก็เดินเข้ามาใกล้เธอและแย่งเธอไปดื่มอย่างหน้าตาเฉย และแถมยังดึงจานที่เธอกำลังทานอาหารอยู่ไปกินจนหมด
“นี่ เรียวตะ นายทำบ้าอะไรเนี้ยะ อยากกินก็ไปทำกินเองสิ มาแย่งฉันทำไม”
“ฉันไม่ทำ”
“ไม่ทำก็อย่ามาทำตัวแบบนี้” หญิงสาวพูดออกมาอย่างไม่พอใจ
“ไปแต่งตัว”
“แต่งตัว?? ให้ฉันแต่งตัวไปไหน??”
“ไปคาสิโนกับฉัน”
“ไม่ไป ฉันจะไปช้อปปิ้ง”
สิ่งที่เขาพูดนั่นก็คือที่ทำงานของเขาที่อีกที่หนึ่งนั่นแหละ เรียวตะนั้นเก่งเกินอายุมาก เขาดูแลกิจการต่างๆ มากมายทั้งในไทยและญี่ปุ่น และบางครั้ง นายเรียวตะก็ชอบหิ้วฉันไปทำงาน โดยที่ไปนั่งเฝ้านายนี่คิ้วขมวดอยู่บนโต๊ะทำงาน และมีลูกน้องชุดดำรุมล้อมเต็มไปหมด เธอไม่ชอบเลย เพราะมันน่าเบื่อมาก และวันนี้เธอก็ตั้งใจแล้วว่าจะออกไปช้อปปิ้งเพื่อผ่อนคลาย
“อย่าดื้อ”
“ฉันไม่ไป วันนี้ฉันจะไปช้อปปิ้ง”
“เดี๋ยวค่อยไป”
“ไม่”
“พลอยใส เธอจะไปกับฉันดีดี หรือจะไปกับฉันทั้งน้ำตา” เรียวตะพูดเสียบเรียบออกมาเพื่อกดอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้ และสายตาของเรียวตะนั้นจ้องมองหญิงสาวอย่างหน้ากลัว
ทำให้หญิงสาวที่ได้ยินและเห็นดังนั้นก็กะฟัดกะเฟียดเดินกระทืบส้นเท้าเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง
เพราะทุกครั้งที่ชายหนุ่มแสดงพฤติกรรมแบบนี้นั้นแปลว่านายนั่นกำลังหมดความอดทนและสามารถทำให้เธอเจ็บปวดหรือร้องไห้ได้ตลอดเวลา เพราะเขานั้นเป็นมาเฟีย ผู้ที่ไม่เกรงกลัวใครบนโลกใบนี้อย่างไงล่ะ แถมยังทำร้ายจิตใจเธออยู่เป็นประจำ
ไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมาจากห้องของตัวเองด้วยชุดเกาะอกสีขาวและกางเกงยีนส์ขายาวสีซีด โชว์ไหปลาร้าไหล่สวยๆ และเอวคลอดกิ่ว ปล่อยผมลอนสีน้ำตาลอ่อนสยายถึงกลางหลังและรองเท้าผ้าใบสีขาวเข้ากับลุควันสบายๆ ของเธอ
“ไปเปลี่ยนเสื้อเดี๋ยวนี้” เสียงชายหนุ่มทุ้มต่ำลงอีกครั้ง
“ไม่เปลี่ยน ฉันจะไปชุดนี้”
“มันโป๊”
“ไม่โป๊ ใครๆ เขาก็ใส่กัน ถ้านายบอกว่ามันโป๊ก็ไม่ต้องให้ฉันไปด้วยสิ”
ในขณะที่หญิงสาวกำลังพูดอยู่นั้น ชายหนุ่มก็ยกข้อมือของตัวเองดูเวลาบนนาฬิกาแสนแพง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว โดยดึงข้อมือของหญิงสาวตามไปติดๆ
“นี่นาย เดินช้าๆ หน่อยสิ”
เขาพาเธอมายังที่จอดรถ แต่ว่าครั้งนี้เขาไม่ได้เอารถสปอร์ตของตัวเองไป แต่เลือกที่จะเดินไปยังรถเบนท์ลีย์สีดำที่มีบอดี้การ์ดยืนรออยู่กันสิบกว่าคน หลังจากที่เขาจับเธอยัดเข้าไปในรถ ก็มีรถนำหน้าหนึ่งคัน และปิดท้ายอีกหนึ่งคัน ตามรถที่เธอและเข้านั่งอยู่ ก่อนจะเคลื่อนตัวออกไปจากเพนท์เฮ้าส์
คาสิโน RTJ
ไม่นานรถก็มาจอดยังทางเข้าด้านหลังของคาสิโน และเธอกับเขาก็เดินมายังห้องทำงานส่วนตัวของชายหนุ่ม ที่ในห้องเป็นกระจกครึ่งหนึ่งที่สามารถมองลงไปยังด้านล่างที่เป็นสถานที่ที่คนมาเสี่ยงดวงกัน และอีกด้านก็เป็นบาร์มืดเล็กๆ ไว้สำหรับคนที่ต้องการผ่อนคลาย โดยมีสาวๆ คอยต้อนรับอยู่ แต่ทว่าด้านล่างไม่สามารถมองเห็นด้านบนได้
“นั่งอยู่ห้องทำงานของฉัน อย่าดื้อและออกไปไหน จนกว่าฉันจะกลับมา ถ้าอยากได้อะไรก็บอกมือขวาของฉัน” พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกไปจากห้องทำงานทันที โดยมีเหล่าบอดี้การ์ดเดินตามไปติดๆ อีกหกเจ็ดคน
แต่มีเหรอเขาจะห้ามเธอได้ บังคับให้เธอมานั่งเบื่ออยู่ในห้องเล็กๆ เธอไม่ทำหรอก
“เชอะ ฉันไม่เชื่อฟังนายหรอก นายเรียวตะ ไปนั่งดื่มที่บาร์ดีกว่า”
- ผู้เขียน
